ماده ۲۳۷ قانون تجارت

ماده ۲۳۷ قانون تجارت: پس از اعتراض نکول ظهرنویسها و برات دهنده به تقاضای دارنده برات باید ضامنی برای تأدیه وجه آن در سر وعده بدهند یا وجه برات را به انضمام مخارج اعتراضنامه و مخارج برات رجوعی (اگر باشد) فوراً تأدیه نمایند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۳۶ قانون تجارت
• ماده ۲۳۸ قانون تجارت

توضیح واژگان

• برات: نوشته‌ای است که به موجب آن شخصی به شخص دیگر امر می‌دهد تا مبلغی در وجه یا به حواله کرد شخص ثالثی در موعد معینی پرداخت نماید.

مطالعات تطبیقی

کنوانسیون یکنواخت ژنو، نکول برات را، موجب حال شدن وجه مندرج در آن می‌داند.

نکات توضیحی ماده 237 قانون تجارت

با استنباط از مفاد ماده ۲۳۷ قانون تجارت، اعتراض نکول، پیش از سررسید برات، صورت می‌گیرد. در صورت ورشکستگی یا فوت براتگیر پیش از سررسید برات، دارنده جهت فراهم شدن امکان مراجعه به مسئولان برات، باید واخواست بدهد. از طرفی نیز، با منطق حقوقی سازگار نیست که وی، تا فرارسیدن زمان تأدیه صبر نماید؛ زیرا امکان ترمیم شرایط مالی براتگیر ورشکسته، در این مدت، ضعیف خواهد بود؛ لذا به حدوث ورشکستگی یا فوت براتگیر، دارنده می‌تواند در اسرع وقت به مسئولان برات مراجعه نماید.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 237 قانون تجارت

1. پس از اعتراض نکول مسئولیت خاصی برای ظهرنویس‌ها و برات‌دهنده ایجاد می‌شود.
2. ظهرنویس‌ها و برات‌دهنده موظف به ارائه ضامن یا تأدیه فوری وجه برات هستند.
3. مخارج اعتراضنامه و برات رجوعی نیز باید توسط مسئولین پرداخت شود.
4. دارنده برات می‌تواند تقاضای ضامن یا تصفیه فوری وجه را از ظهرنویس‌ها و برات‌دهنده داشته باشد.
5. هدف از تأمین ضامن یا پرداخت سریع، جلوگیری از زیان دارنده برات است.

مقالات مرتبط

• تقاضای تضمین از متعهد؛ پیش از حلول اجرای تعهدات قراردادی
• ضمانت اجرای احتمال نقض قرارداد در حقوق ایران و نظام حقوق عرفی
• مقابله با عهدشکنی احتمالی متعهد بر مبنای راهکار تضمین
• موضوع‌شناسیِ حقوقی- فقهی ضمانت در اسناد تجاری (تبعی یا مستقل) و آثار آن بر حقوق دارنده؛ مبتنی بر نظریة تفصیل
• اثرحجر بر مسئولیت امضا کنندگان اسناد تجاری با مطالعه تطبیقی درکنوانسیون‌های ژنو