ماده ۲۶۰ قانون تجارت

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲۶۰ قانون تجارت: شخصی که وجه برات را بر حسب نسخه بپردازد که در روی آن قبولی نوشته نشده در مقابل شخصی که نسخه قبولی شده را دارد مسئول پرداخت وجه آن است.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

  • برات: به سندی گفته می‌شود که به موجب آن، امضاکننده از شخص معینی بخواهد که در موعدی مشخص، مبلغی را در وجه شخص ثالث، یا به حواله کرد، یا در وجه حامل تأدیه نماید.[۱]

فلسفه و مبانی نظری

علت وضع ماده ۲۶۰ قانون تجارت، این است که فقط نسخه‌ای را که در آن، قبولی براتگیر قید شده‌است؛ در مقام تأدیه وجه برات، سندیت خواهد داشت.[۲]

نکات تفسیری دکترین ماده 260 قانون تجارت

اگر براتگیر، وجه برات را تأدیه نماید؛ بدون اینکه اصل برات را مطالبه کند؛ در برابر شخصی که در آینده، اصل برات را به او ارائه می‌نماید؛ مسئول خواهد بود.[۳]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 260 قانون تجارت

  1. پرداخت وجه برات باید بر اساس نسخه‌ای باشد که قبولی روی آن نوشته شده است.
  2. پرداخت وجه برات بر اساس نسخه‌ای که قبولی ندارد، مسئولیت پرداخت در مقابل دارنده نسخه قبولی شده را ایجاد می‌کند.
  3. دارنده نسخه‌ای که روی آن قبولی نوشته نشده، مشمول این حمایت قانونی نمی‌شود.
  4. اهمیت نسخه‌ای که برات روی آن قبول شده برای تشخیص مسئول پرداخت.

منابع

  1. حسن حسنی. حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث). چاپ 5. میزان، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2479072
  2. حسینقلی کاتبی. حقوق تجارت. چاپ 12. گنج دانش، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3103304
  3. حسن ستوده تهرانی. حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری برات، چک، سفته، قبض انبار، اوراق بهادار، بورس). چاپ 20. دادگستر، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1832768