ماده ۲۹۴ قانون تجارت

ماده ۲۹۴ قانون تجارت: اعتراضنامه باید مراتب ذیل را دارا باشد:

1. سواد کامل برات با کلیه محتویات آن اعم از قبولی و ظهرنویسی و غیره.
2. امر به تأدیه وجه برات.

مأمور اجرا باید حضور یا غیاب شخصی که باید وجه برات را بدهد و علل امتناع از تأدیه یا از قبول و همچنین علل عدم امکان امضاء یا امتناع از امضاء را در ذیل اعتراضنامه قید و امضاء کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

• ابلاغ: در لغت یعنی رسانیدن.

مطالعات تطبیقی

به موجب ماده ۴۴ قانون متحدالشکل ژنو، اعتراض باید به موجب سند رسمی تحقق پذیرد. ولی ماده ۸ ضمیمه ۲ قرارداد، اعلام می‌دارد که امضاکنندگان قرارداد، می‌توانند به وسیله نوشته‌های دیگری، یا با تصریح عدم قبولی، یا عدم تأدیه به وسیله براتگیر، در روی خود برات، عدم قبولی یا عدم تأدیه را اثبات نمایند و این نوشته جایگزین اعتراض شود؛ زیرا در کشورهای انگلوساکسون، اعتراض ممکن است به وسیله نامه سفارشی یا به وسیله قید عدم قبولی یا عدم تأدیه در روی برات، به عمل آید.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

چنین بیان شده‌است که: «اعتراض باید از طریق رسمی به عمل آید و اعتراض‌نامه مطابق ماده ۲۹۴ تنظیم گردد. معمولاً بانک‌ها اوراق چاپی مخصوصی دارند که مانند اظهارنامه رسمی تهیه شده و در آن فقط عین برات و نوشته‌های دیگری که در متن و ظهر برات است رونوشت می‌شود».

نکات توضیحی

درصورت عدم رعایت شرایط مقرر در ماده ۲۹۴ قانون تجارت، اعتراض‌نامه اعتباری نخواهد داشت و باطل است. البته از آن جا که اعتراضنامه، در فرم چاپی مخصوص در اختیار متقاضی قرار می‌گیرد و پس از تنظیم توسط دادگاه ابلاغ می‌گردد، در عمل اشکالی پیش نمی‌آید. به‌طور معمول، در اعتراضنامه ذکر می‌گردد که دارنده، قبلاً به براتگیر مراجعه نموده و وی از تأدیه مبلغ برات امتناع کرده‌است.

رویه‌های قضایی

به موجب نظریه مشورتی مورخ ۱۳۴۹/۰۸/۲۰ اداره حقوقی دادگستری، در حال حاضر، اوراق اعتراضنامه برابر با مقررات قانون آیین دادرسی مدنی، ابلاغ گردیده و در این زمینه، دیگر ماده ۲۹۴ قانون تجارت اعمال نمی‌شود. درضمن، واخواستنامه، همانند اظهارنامه، در سه نسخه تنظیم می‌گردد؛ که یک نسخه آن، به براتگیر ابلاغ گردیده؛ یک نسخه در پرونده بایگانی شده و نسخهٔ دیگر نیز، در اختیار دارنده برات قرار می‌گیرد.

مقالات مرتبط

• اثر حجر بر مسئولیت امضا کنندگان اسناد تجاری با مطالعه تطبیقی در کنوانسیون‌های ژنو