ماده ۳۷۷ قانون تجارت

ماده 377 قانون تجارت:متصدی حمل و نقل کسی است که در مقابل اجرت حمل اشیاء را به عهده می‌گیرد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

حمل و نقل قرار دادی است که به موجب آن یکی از طرفین (ناقل) تعهد می کند که کالایی را (مرسل منه) که به او سپرده شده است به شخص ثالثی (مرسل الیه) برساند.329412 در این قرار داد یکی از طرفین در مقابل اجرتی، حمل کالایی معین را عهده دار میشود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

گروهی بر این باورند که در قانون تجارت تعریف مشخصی از قرار داد حمل و نقل آورده نشده است. در هر حال در قرار داد حمل و نقل، طرفین اصلی متصدی حمل و نقل و فرستنده هستند. اما بر اساس نهاد تعهد به نفع ثالث گیرنده کالا نیز حق مراجعه مستقیم به متصدی حمل و نقل و مطالبه زیان های وارده به کالا را دارد .در خصوص این که آیا حمل و نقل اشخاص نیز مشمول ماده فوق می شود یا خیر، میان حقوقدانان اختلاف نظر است. چرا که چنین امری در ماده فوق مورد اشاره قرار نگرفته است. اما گروهی معتقدند بر اساس مفهوم «تصدی به حمل و نقل» موضوع حمل و نقل را باید اعم از کالا و اشخاص دانست.

عده ای بر این باورند که در فرض وجود تعارض در خصوص مقررات مربوط به حمل و نقل در مواد قانون مدنی و قانون تجارت، با توجه به خاص بودن مواد قانون تجارت، باید این قانون را نسبت به قانون مدنی در این خصوص برتر دانست.

رویه قضایی

به موجب یکی از آراء دیون عالی کشور به شماره 93 مورخ 1369/8/16، کسی که در مقابل اخذ اجرت، حمل اشیاء را بر عهده بگیرد، متصدی حمل و نقل است. همچنین بر اساس رأی شماره 94 مورخ 67/2/28 کسی که بارنامه را صادر کند، متصدی حمل و نقل است.

انتقادات

در خصوص ماده فوق دو ایراد مطرح شده است:

1-عدم ذکر مفهوم تصدی

2- عدم اشاره به حمل و نقل اشخاص

علت این نواقص را ترجمه ناقصی دانسته اند که از قانون منشاء(قانون تجارت 1807 فرانسه) به عمل آمده است.

مقالات مرتبط

• شناخت تاجر حقیقی از منظر لایحۀ تجارت سال 1391 با نگاهی به مفاهیم متناظر در قانون تجارت و قانون تجارت الکترونیکی
• تعهدات و مسولیت‌ها‌ی فرستندۀ کالا در کنوانسیون روتردام؛ مطالعه تطبیقی با قانون دریایی ایران،کنوانسیون‌های بروکسل و‌هامبورگ