ماده ۱۴ قانون تجارت

ماده ۱۴ قانون تجارت: دفاتر مذکور در ماده ۶ و سایر دفاتری که تجار برای امور تجارتی خود به کار می‌برند در صورتی که مطابق مقررات این قانون مرتب شده باشد بین تجار - در امور تجارتی - سندیت خواهد داشت و غیر این صورت فقط بر علیه صاحب آن معتبر خواهد بود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۶ قانون تجارت
• ماده ۱۳ قانون تجارت
• ماده ۱۵ قانون تجارت
• ماده ۱۲۹۷ قانون مدنی
• ماده ۱۲۹۸ قانون مدنی
• ماده ۱۲۹۹ قانون مدنی
• ماده ۱۳۰۰ قانون مدنی

توضیح واژگان

• سندیت دفاتر تجارتی: یعنی اثر حقوقی دادن به آن‌ها در دادگاه.

نکات تفسیری دکترین

محتویات دفاتر تاجر، به منزله اقرار کتبی خارج از محکمه بوده؛ که توسط او تصدیق گردیده و در هر صورت، علیه وی سندیت دارد. همچنین، اینطور بیان شده است که اظهارات تاجر در دفاتر تجاری، که به زیان خود و به نفع غیر باشد؛ در حکم اقرار بوده و سندیت دارد. نکته‌ی دیگر آن که اگر قسمتی از دفاتر تجاری تاجر، مخدوش باشد؛ به دلیل رعایت اصل تجزیه ناپذیری سند، دیگر نمی‌توان آن دفاتر را، به عنوان سند، مورد استناد قرار داد. بلکه تنها ممکن است دفتر مزبور، به عنوان اماره‌ای بر علیه تاجر مورد استفاده واقع گردد.

نکات توضیحی

دفاتر تجاری، بر علیه صاحب آن، قابل استناد است. صرف نظر از اینکه مقابل او، تاجر یا غیرتاجر باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. دفاتر تجاری مذکور در ماده ۶ و سایر دفاتر تجاری باید مطابق مقررات قانون تجارت مرتب شده باشند.
2. دفاتر تجاری مرتب شده بین تجار در امور تجارتی سندیت دارند.
3. در صورتی که دفاتر تجاری مطابق مقررات قانون مرتب نشده باشند، آنها فقط علیه صاحب دفتر معتبر هستند.
4. دفاتر تجاری به عنوان سند در امور تجارتی بین تجار عمل می‌کنند، مشروط بر اینکه به درستی تنظیم شده باشند.
5. صحت و ترتیب تنظیم دفاتر تجاری تأثیر مستقیمی بر اعتبار آنها به عنوان مدرک دارد.

رویه های قضایی

به موجب دادنامه شماره ۱۳۵۸ مورخ ۱۲/۱۵/ ۱۳۶۷ شعبه ۲۱ دیوان عالی کشور، دفتر تاجر در مقابل غیر تاجر سندیت ندارد.