ماده ۵۲۳ قانون تجارت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۵۲۳ قانون تجارت: مدیر تصفیه برای اجرای مقصود مذکور در ماده فوق ماهی یک مرتبه صورتحساب عمل ورشکستگی را با تعیین وجوه موجوده به عضو ناظر میدهد. عضو مذکور در صورت لزوم امر به تقسیم وجوه مزبور بین طلبکارها داده مبلغ آن را معین و مواظبت مینماید که به تمام طلبکارها اطلاع داده شود.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
- مدیر تصفیه: مدیر تصفیه شخصی است که به موجب حکم محکمه جهت تصفیه اموال ورشکسته تعیین میشود. این شخص صرفاً بعد از تعیین شدن حق دارد تصرفات قانونی لازمه را در اموال ورشکسته به عمل آورد.[۱]
- ورشکستگی: ورشکستگی، وضع بازرگان عاجز از اجرای تعهدات بازرگانی است. بدین معنا که نتواند دیون حال خود را بدهد. به عبارت دیگر اگر در دارایی حاضر، قسمت مثبت دارایی کمتر از قسمت منفی باشد حالت ورشکستگی تاجر محقق است.[۲]
- ناظر تصفیه: فردی است ناظر که دادگاه او را بعد از صدور حکم ورشکستگی تعیین میکند.[۳]
نکات تفسیری دکترین ماده 523 قانون تجارت
از آنجا که تقسیم دارایی ممکن است به دفعات صورت گیرد، لذا مدیر تصفیه باید برای انجام این امر ماهی یک بار صورت حساب عمل ورشکستگی را به عضو ناظر داده و عضو ناظر در صورت لزوم دستور تقسیم آن را میان طلبکاران به مدیر تصفیه میدهد. در این صورت مبلغی که لازم است تقسیم شود نیز معین میشود.[۴]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 523 قانون تجارت
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- مدیر تصفیه موظف است ماهانه صورتحساب عمل ورشکستگی را به عضو ناظر ارائه دهد.
- صورتحساب باید شامل وجوه موجود باشد.
- عضو ناظر مسئول است در صورت لزوم دستور تقسیم وجوه بین طلبکاران را صادر کند.
- عضو ناظر باید مبلغ قابل تقسیم را تعیین کند.
- اطمینان حاصل شود که اطلاعرسانی به تمام طلبکاران انجام میشود.
منابع
- ↑ جهانبخش غلامی. تعهدات وکیل. دانشگاه شهید بهشتی، 1379. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4499620
- ↑ ابوالفضل نیکوکار. 301 نکته از قانون شوراهای حل اختلاف. چاپ 1. جنگل، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2721204
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 344112
- ↑ حسن حسنی. حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث). چاپ 5. میزان، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2481976