ماده ۴۴۴ قانون تجارت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۴۴۴ قانون تجارت: عضو ناظر به تقاضای مدیر تصفیه به او اجازه میدهد که اشیاء ذیل را از مهر و موم مستثنی کرده و اگر مهر و موم شده است از توقیف خارج نماید:
- البسه و اثاثیه و اسبابی که برای حوائج ضروری تاجر ورشکسته و خانواده او لازم است.
- اشیایی که ممکن است قریباً ضایع شود یا کسر قیمت حاصل نماید.
- اشیایی که برای به کار انداختن سرمایه تاجر ورشکسته و استفاده از آن لازم است در صورتی که توقیف آنها موجب خسارت ارباب طلب باشد. اشیاء مذکور در فقره ثانیه و ثالثه باید فوراً تقویم و صورت آن برداشته شود.
مواد مرتبط
- ماده ۴۳۹ قانون تجارت
- ماده ۴۴۳ قانون تجارت
- ماده ۴۴۵ قانون تجارت
- ماده ۵۲۴ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۲۴ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی
توضیح واژگان
- مدیر تصفیه: مدیر تصفیه شخصی است که به موجب حکم محکمه جهت تصفیه اموال ورشکسته تعیین میشود. این شخص صرفاً بعد از تعیین شدن حق دارد تصرفات قانونی لازمه را در اموال ورشکسته به عمل آورد.[۱]
نکات توضیحی ماده 444 قانون تجارت
این ماده مکمل ماده ۴۳۹ قانون تجارت است و به شناسایی مستثنیات دین میپردازد.[۲]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 444 قانون تجارت
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- مدیر تصفیه میتواند به عضوی ناظر درخواست دهد که برخی اشیاء را از مهر و موم مستثنی کند.
- اشیای ضروری برای زندگی تاجر ورشکسته و خانوادهاش قابل استثنا از مهر و موم هستند.
- اشیای قابل ضایع شدن سریع یا کسر قیمت پیدا کردن ممکن است از توقیف خارج شوند.
- اشیایی که برای استفاده از سرمایه تاجر ورشکسته ضروری هستند میتوانند از توقیف خارج شوند، به شرط اینکه توقیف آنها به ضرر طلبکاران باشد.
- اشیایی که ممکن است ضایع شوند یا برای بهکار انداختن سرمایه لازم باشند باید فوراً تقویم شوند و صورت آنها برداشته شود.
رویههای قضایی
مقالات مرتبط
- کارخانه های بحران زده در حقوق ایران با نگاهی به حقوق ایالات متحده آمریکا و فرانسه
- بررسی شرایط مسکن مشمول مستثنیات دین بر اساس قوانین و رویه شعب اجرای احکام مدنی
منابع
- ↑ جهانبخش غلامی. تعهدات وکیل. دانشگاه شهید بهشتی، 1379. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4499620
- ↑ فصلنامه دیدگاه های حقوقی شماره 12 زمستان 1377. دانشکده علوم قضایی و خدمات اداری، 1377. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 348592