ماده ۴۷۹ قانون تجارت
(تغییرمسیر از ماده 479 قانون تجارت)
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۴۷۹ قانون تجارت: قرارداد ارفاقی تاجر ورشکسته و طلبکارهای او منعقد نمیشود مگر پس از اجرای مراسمی که در فوق مقرر شدهاست.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
- قرارداد ارفاقی: قرارداد ارفاقی، تصفیه امور ورشکستگی را متوقف کرده و به ورشکسته اجازه میدهد که مجدداً به فعالیت تجارتی بپردازد. علت نام گذاری اینگونه قراردادها به قرارداد ارفاقی از این جهت است که طلبکاران برای ارفاق به ورشکسته و رهایی وی از وضعی که ورشکستگی برایش ایجاد کرده، چنین قراردادی منعقد میکنند. به موجب این قرارداد، همه یا اکثریت طلبکاران تاجر ورشکسته، موافقت میکنند که طلب خود را بعدا دریافت کنند و ورشکسته نیز متعهد میشود که آن را طبق قرار و ترتیبی که در قرارداد ارفاقی معین شده است به آنها پرداخت کند.[۱]
- تاجر ورشکسته: تاجر ورشکسته به کسی اطلاق میگردد که به حکم دادگاه قادر به تأدیه دیون خود نبوده و لذا ورشکسته اعلام شده است.[۲]
نکات تفسیری دکترین ماده 479 قانون تجارت
ممکن است قرارداد ارفاقی به طور مستقیم با خود تاجر ورشکسته منعقد شود. همچنین ممکن است اشخاصی اجرای قرارداد ارفاقی را برای جلب موافقت طلبکاران ضمانت کنند.[۳]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 479 قانون تجارت
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- قرارداد ارفاقی: توافقی میان تاجر ورشکسته و طلبکارها برای تنظیم دیون و نحوه پرداخت.
- لزوم برگزاری مراسم: پیش از انعقاد قرارداد، مراسم مشخصی باید اجرا شود.
- نقش طلبکارها: طلبکارها باید در فرآیند قرارداد ارفاقی شرکت کنند.
- وضعیت ورشکستگی: این ماده به شرایط خاص تاجر در وضعیت ورشکستگی اشاره دارد.
- مراحل قانونی: ماده به رعایت مراحل قانونی پیشنیاز برای انعقاد قرارداد اشاره دارد.
رویههای قضایی
پایان نامه های مرتبط
مطالعه تطبیقی تاثیر ورشکستگی بر طلبکاران در حقوق عراق و ایران
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ حسن حسنی. حقوق تجارت (جلد چهارم). چاپ 2. میزان، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320692
- ↑ سیدحسین صفایی. دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد دوم) (قواعد عمومی قرادادها). چاپ 9. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 236328
- ↑ حسن ستوده تهرانی. حقوق تجارت (جلد چهارم) (قراردادهای تجارتی و ورشکستگی و تصفیه). چاپ 16. دادگستر، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1839168