ماده ۴۲۲ قانون تجارت

ماده ۴۲۲ قانون تجارت: هر گاه تاجر ورشکسته فته طلبی داده یا براتی صادر کرده که قبول نشده یا براتی را قبولی نوشته سایر اشخاصی که مسئول تادیه وجه فته طلب یا برات می‌باشند باید با رعایت تخفیفات مقتضیه نسبت به مدت وجه آن را نقداً بپردازند یا تادیه آن را در سر وعده تأمین نمایند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۳۰۷ قانون تجارت
• ماده ۴۲۱ قانون تجارت
• ماده ۴۲۳ قانون تجارت
• ماده ۲۳۷ قانون تجارت

توضیح واژگان

• فته طلب: در تعریف سفته یا فته طلب می‌توان به ماده ۳۰۷ قانون تجارت، اشاره نمود:«فته طلب سندی است که به موجب آن امضاکننده تعهد می‌کند مبلغی در موعد معین یا عندالمطالبه در وجه حامل یا شخص معین یا به حواله کرد آن شخص کارسازی نماید». در اصطلاح عموم مردم، سفته یعنی مالی که در شهری می‌دهند و در شهری دیگر آن را پس می‌گیرند.
• برات: برات یکی از اسناد تجاری در معنای خاص می‌باشد. در واقع برات نوشته‌ای است که به موجب آن صادرکننده یا محیل که به شخصی بدهکار (محتال یا براتگیر) و اصولاً از شخص دیگری (محال علیه) طلبکار می‌باشد، با صدور برات و قبول آن توسط محتال و محال‌علیه به محال‌علیه دستور پرداخت مبلغ معینی به محتال را می‌دهد.
• تاجر: کسی است که شغل معمولی خود را معاملات تجارتی قرار بدهد.
• ورشکسته: به کسی اطلاق می‌گردد که به حکم دادگاه قادر به تأدیه دیون خود نبوده و لذا ورشکسته اعلام شده است.
• شخص: در لغت به معنای انسان است. در اصطلاح حقوق، شخص موجودی است که دارای حق و تکلیف می‌باشد.
• تادیه: در لغت، به معنای پرداخت کردن، ادا کردن و رسانیدن به کار رفته است و در اصطلاح به پرداخت حق غیری که بر ذمه متعهد است؛ گفته می‌شود.
• وجه: مقصود از وجه، عبارت است از پول نقد اعم از این که داخلی باشد یا خارجی، اسکناس باشد یا مسکوک.

نکات تفسیری دکترین ماده 422 قانون تجارت

ماده ۴۲۲ قانون تجارت به حال شدن دیون اشخاص ثالث می‌پردازد و به موجب آن طلبکار دارنده برات یا سفته می‌تواند در فرض ورشکستگی صادر کننده یا قبول کننده سند، فوراً و قبل از رسیدن موعد طلب مبادرت به دریافت وجه سند از دیگر مسئولان سند کند. ماده ۴۲۲ قانون تجارت در تمام مواردی که تاجر ورشکسته مسئول پرداخت سند تجاری است اعمال نمی‌شود. بلکه حال شدن دین مسئولان دیگر منحصر به موردی است که شخص ورشکسته، همان صادر کننده سند یا قبول کننده آن باشد. این امر نشان می‌دهد اثر توقف متوقف به اصحاب دعوی نبوده و همه را در بر می‌گیرد و نسبی بودن آثار احکام در این خصوص تأثیری ندارد. البته تأمین تأدیه وجه برات در سر وعده از سوی دیگر مسئولان سند تجاری، مانع اجرای مفاد ماده ۴۲۲ قانون تجارت است. در نهایت شایان ذکر است مقررات این ماده در خصوص چک قابل اعمال نیست.

نکات توضیحی ماده 422 قانون تجارت

ماده ۴۲۲ قانون تجارت متضمن بیان هیچ امر خلاف اصلی نیست و از همان ملاک ماده ۲۳۷ قانون تجارت تبعیت کرده است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 422 قانون تجارت

1. تاجر ورشکسته ممکن است سفته طلبی داده یا براتی صادر کرده باشد.
2. براتی که توسط تاجر ورشکسته صادر شده ممکن است قبول نشده باشد.
3. سایر اشخاص مسئول تادیه وجه سفته یا برات صادر شده توسط تاجر ورشکسته هستند.
4. مسئولین باید تخفیفات مقتضی را نسبت به مدت وجه در نظر بگیرند.
5. تادیه وجه باید به صورت نقدی انجام شود یا پرداخت آن در سر وعده تامین گردد.

رویه‌های قضایی

• رای دادگاه درباره اصحاب دعوی جلب ثالث (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۷۰۴۰۰۱۰۱)

مقالات مرتبط

• تقاضای تضمین از متعهد؛ پیش از حلول اجرای تعهدات قراردادی
• ضمانت اجرای احتمال نقض قرارداد در حقوق ایران و نظام حقوق عرفی
• مقابله با عهدشکنی احتمالی متعهد بر مبنای راهکار تضمین
• معاملات اسناد تجاری در مواجهه با ورشکستگی
• تفاوت‌سنجی مستند و مستدل بودن آرای قضایی