ماده ۳۸۷ قانون تجارت

ماده 387 قانون تجارت:در مورد خسارات ناشیه از تاخیر تسلیم یا نقص یا خسارات بحری (‌آواری) مال‌التجاره نیز متصدی حمل و نقل در حدود ماده فوق مسئول خواهد بود. ‌خسارات مزبور نمی‌تواند از خساراتی که ممکن بود در صورت تلف شدن تمام مال‌التجاره حکم به آن شود تجاوز نماید مگر اینکه قرارداد طرفین خلاف این ترتیب را مقرر داشته باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

به موجب این ماده، متصدی مسئول خسارات ناشی از عیب و نقص کالای مورد حمل خواهد بود.عده ای تعهد متصدی حمل و نقل و به تبع آن مسئولیت وی را قراردادی دانسته اند.

نکته قابل توجه در ماده فوق استفاده از اصطلاح «خسارت بحری» معادل خسارت آواری است که نشانگر شمول حمل و نقل دریایی است. گروهی حمل و نقل هوایی را نیز تابع این ماده دانسته اند. بر اساس این ماده خسارات مورد بحث نمی توانند از خساراتی که در فرض تلف شدن تمام مال التجاره مورد حکم قرار می گیرند بیشتر باشد. مگر در فرض مقرر داشتن ترتیبی خلاف این امر از سوی طرفین.

عده ای به لزوم پیش بینی خسارت معنوی در این خصوص نیز اشاره کرده اند. چرا که تأخیر در عرضه کالا به بازار ممکن است به اعتبار و شهرت تجاری ارسال کننده نیز آسیب برساند.از سوی دیگر گروهی موافق پیش بینی شرط عدم مسئولیت متصدی حمل و نقل در قرارداد حمل و نقل بوده و معتقدند اصل آزادی و نیز ماده ۱۰ قانون مدنی این امکان را فراهم می کند. همچنین این گروه ماده فوق را مؤید امکان پیش بینی چنین شرطی می دانند.

مقالات مرتبط

• مدیریت و توزیع کارآمد ریسک در قراردادهای نفت و گاز از طریق شروط قراردادی
• خسارت‌های قابل مطالبه ناشی از حمل بین‌المللی کالا از طریق جاده
• بررسی تطبیقی مسئولیت متصدیان حمل و نقل هوایی برای عدم اجرا یا عدم اجرای به موقع قرارداد
• مسئولیت مدنی متصدی حمل و نقل دریایی مواد خطرناک
• تعهدات و مسولیت‌ها‌ی فرستندۀ کالا در کنوانسیون روتردام؛ مطالعه تطبیقی با قانون دریایی ایران،کنوانسیون‌های بروکسل و‌هامبورگ
• تحلیل تأثیر حدوث فراستریشن (استحاله) در قراردادهای بین المللی نفتی در حقوق انگلیس و ایران با نگاهی به فقه امامیه

رویه های قضایی

• رای وحدت رویه شماره 29 مورخ 1363/10/2 هیات عمومی دیوان عالی کشور( مسؤولیت متصدی حمل و نقل کالا در صورت تلف یا مفقود‌شدن آن)