ماده ۱۱۱۳ قانون مدنی

ماده ۱۱۱۳ قانون مدنی: در عقد انقطاع، زن حق نفقه ندارد مگر این که شرط شده یا آن که عقد مبنی بر آن جاری شده باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

توافق طرفین، نسبت به مباحثات پیش از عقد خود را، مقاوله گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

برخلاف نکاح دائم، منشأ مطالبه نفقه در نکاح منقطع، توافق است نه حکم قانون.

در نکاح منقطع نیز، پرداخت نفقه توسط زوج، منوط به تمکین زوجه است. و زن ناشزه، که مستحق نفقه نیست، حق مسکن هم ندارد. و مصادیق تمکین را، قانون، عرف، اخلاق و رسوم هر جامعه، تعیین می نماید. و جنون زوجه، مانع مشروع محسوب گردیده، و تکلیف تمکین را، از وی سلب می نماید؛ لیکن چنانچه ازدواج با زن مجنون، بر اثر تدلیس باشد؛ و زوج به همین دلیل، مبادرت به فسخ نکاح نماید؛ دراینصورت می تواند برای مطالبه نفقه هایی که تا آن زمان پرداخت نموده؛ به شخص فریبکار مراجعه نماید.

اگر اجرای حکم الزام زوج به انفاق، ممکن نباشد؛ زن می تواند از محکمه درخواست الزام زوج به بذل مدت نماید. به خصوص اگر زوجه، بر اثر امتناع شوهر از انفاق وی، دچار عسروحرج گردد.

رویه های قضایی

به موجب دادنامه شماره 1448 مورخه 21/12/1372 شعبه 30 دیوان عالی کشور، می توان در نکاح موقت، شرط نفقه نمود.

به موجب دادنامه شماره 825 مورخه 22/3/1372 شعبه 30 دیوان عالی کشور، در عقد انقطاع، زن حق نفقه ندارد.

مقالات مرتبط

بررسی جایگاه نفقة زوجه در تحقق عدالت اجتماعی ‬‬‬‬‬‬

واکاوی دیدگاه‌های خاص علامه کاشف‌الغطاء در احوال شخصیه با رویکرد تطبیقی اقلیت‌های دینی ایرانی

شرط تبانی/ بنائی از منظر فقهی، حقوقی با تاکید بر دیدگاه استاد جعفری لنگرودی

نکاح موقت طویل‌المدت

شرط پرداخت مهریه توسط ثالث در نکاح دائم