ماده ۱۰۶۶ قانون مدنی
ماده ۱۰۶۶ قانون مدنی: هرگاه یکی از متعاقدین یا هر دو لال باشند عقد به اشاره از طرف لال نیز واقع میشود مشروط بر این که بهطور وضوح حاکی از انشای عقد باشد.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
«متعاقدین» در ماده ۱۰۶۶ قانون مدنی، به معنای طرفین عقد میباشد.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
اشارات ناشنوا، اعتبار لفظ را دارد.[۲] اشاره، مشتمل بر نوشته هم میباشد،[۳] و شخص ناشنوا، علاوه بر اشاره، با کتابت نیز، میتواند انشای نکاح نماید.[۴]
اشاره لال، در صورتی پذیرفتهاست که وی، قادر به کتابت نباشد، شخصی که به وکالت از شخص لال، اقدام به اجرای صیغه نکاح مینماید؛ باید مطمئن باشد که اشارات موکل او، صراحت در اعلام رضایت نسبت به نکاح داشته است.[۵]
نکات توضیحی
مفاد ماده ۱۰۶۶ قانون مدنی، استثنایی است بر ماده ۱۰۶۲ همین قانون، که در موارد ضروری، انشای نکاح، با وسیله ای غیر از لفظ را صحیح دانسته است.[۶]
مطالعات فقهی
سوابق فقهی
مذاکرات تصویب
یکی از نمایندگان مجلس، معتقد بود که اشاره لال را باید در صورتی نافذ دانست که وی، دارای قائم مقام قانونی نباشد؛ وزیر عدلیه، این پیشنهاد را برخلاف شرع و عرف جامعه دانست.[۸]
منابع
- ↑ حسن شیبانی فر. شرح اصطلاحات فقهی-حقوقی. چاپ 1. نگاه معاصر، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6446128
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 336664
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. دوره متوسط حقوق مدنی (حقوق خانواده). چاپ 4. گنج دانش، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 140392
- ↑ ناصر کاتوزیان. قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 26. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 101160
- ↑ سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 210456
- ↑ علی جعفرزاده. دوره حقوق مدنی خانواده (نکاح و انحلال آن). چاپ 2. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4494600
- ↑ سیدمصطفی محقق داماد. بررسی فقهی حقوق خانواده (نکاح و انحلال آن). چاپ 16. مرکز نشر علوم اسلامی، 1380. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 449928
- ↑ احمدرضا نائینی. مشروح مذاکرات قانون مدنی. چاپ 1. مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 226344