ماده ۸۸۶ قانون مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۸۸۶ قانون مدنی: حجب حالت وارثی است که به واسطهٔ بودن وارث دیگر از بردن ارث کلاً یا جزئاً محروم می‌شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در حالت حجب، هم مقتضی وراثت موجود بوده؛ و هم اینکه مانعی برای توارث وجود ندارد؛ تنها دلیلی که باعث محرومیت وارث از کل یا قسمتی از سهم خود می‌شود؛ وجود وارثان دیگری برای متوفی است.[۱]

اقسام حجب عبارت است از حرمانی و نقصانی.[۲][۳]

علت منع از ارث، وجود خصوصیتی در خود وارث است که مانع ارث بری می‌شود؛ نظیر کفر او، ولی در حجب، امری نسبی که است که در رابطه با دو وارث، قابل تصور است.[۴]

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

در حجب، علت تامه وراثت یعنی شرط و سبب و مقتضی، موجود هستند؛ و حجب، جلوی علت تامه را می‌گیرد؛ و مانع تأثیرگذاری مطلوب آن، می‌شود؛ ولی منع، از تأثیر مقتضی جلوگیری نموده؛ و اجازه نمی‌دهد تا علت تامه محقق شود.[۵]

مصادیق و نمونه‌ها

  • فرزند متوفی، حاجب زوجه او بوده و سهم وی را از یک چهارم، به یک‌هشتم کاهش می‌دهد.[۶]
  • برادران و خواهران متوفی، در شرایطی سهم مادر میت را از یک سوم به یک ششم تنزل می‌دهند.[۷]

مقالات مرتبط

نقد و بررسی ماده 892 قانون مدنی «حجب نقصانی»

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. اساس در قوانین مدنی (المدونه). چاپ 1. گنج دانش، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1444812
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. دوره حقوق مدنی (جلد دوم) (ارث). چاپ 2. گنج دانش، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4275144
  3. محمدجعفر جعفری لنگرودی. دوره حقوق مدنی (جلد دوم) (ارث). چاپ 2. گنج دانش، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4275172
  4. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مجموعه محشای قانون مدنی. چاپ 3. گنج دانش، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1715020
  5. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مجموعه محشای قانون مدنی. چاپ 3. گنج دانش، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1715020
  6. مصطفی جباری و حمید (ترجمه) مسجدسرایی. فقه تطبیقی با نگاهی به قانون مدنی (احوال شخصیه) (ترجمه و تبیین جلد دوم الفقه علی المذاهب الخمسه). چاپ 1. ققنوس، 1379.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1176884
  7. آیت اله خلیل قبله ای خویی. ارث. چاپ 2. سمت، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 381756