ماده ۱۷۷ قانون مدنی

ماده ۱۷۷ قانون مدنی: جواهری که از دریا استخراج می‌شود ملک کسی است که آن را استخراج کرده‌است و آنچه که آب به ساحل می‌اندازد ملک کسی است که آن را حیازت نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۷۶ قانون مدنی
• ماده ۱۷۸ قانون مدنی

نکات تفسیری دکترین ماده ۱۷۷ قانون مدنی

همان گونه که در ماده ۱۷۷ قانون مدنی پیش بینی شده است، جواهری که از دریا استخراج می‌شود؛ ملک کسی است که آن را استخراج کرده‌است؛ و آنچه که آب به ساحل می‌اندازد؛ ملک کسی است که آن را حیازت نماید، در واقع جواهری که از دریا به دست می‌آید؛ مالی که آب به ساحل می‌آورد و مالی که در دریا غرق گردیده؛ و مورد اعراض مالک آن واقع شده؛ در حکم دفینه بوده و متعلق به کسی است که آن را به دست آورده‌است، اما اگر آنچه که آب به ساحل می‌اندازد؛ از مباحات نبوده و از شواهد برآید که دارای مالک است و اعراض مالک از آن اموال نیز محرز نباشد؛ در این صورت یابنده، حق تملک آنها را ندارد.

گفتنی است اگر شخصی، دیگری را جهت استخراج از دریا اجیر نماید؛ آنچه که به دست می‌آید؛ متعلق به کارفرما است؛ لیکن او ضامن حق‌الزحمه اجیر می‌باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده ۱۷۷ قانون مدنی

1. جواهر استخراج‌شده از دریا به مالکیت فرد استخراج‌کننده درمی‌آید.
2. اشیایی که آب به ساحل می‌آورد، به مالکیت فردی درمی‌آید که آنها را حیازت کند.
3. مالکیت بر اساس عمل استخراج یا حیازت ایجاد می‌شود.
4. استخراج و حیازت، هر دو به عنوان مبنای ایجاد مالکیت در نظر گرفته شده‌اند.

مصادیق و نمونه‌ها

• استخراج از دریا، با وسایلی که نیازمند فرورفتن شخص در اعماق آن نباشد نیز موجب تملک می‌گردد.