ماده ۱۳۲۹ قانون مدنی

ماده ۱۳۲۹ قانون مدنی: قسم به کسی متوجه می‌گردد که اگر اقرار کند اقرارش نافذ باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

یادکننده سوگند را، حالف گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اداکننده سوگند، باید از عقل، بلوغ، اختیار و قصد برخوردار باشد.

سوگند مکره، به دلیل فقدان اختیار، صحیح نیست.

سوگند غیررشید، در امور مالی پذیرفته نیست. و سوگند غیررشید؛ در اموری که قانون، اجازه انجام آن امور را به وی داده است؛ صحیح می باشد.

سوگند در حال مزاح، به دلیل فقدان قصد حالف، صحیح نیست.

سوگند طفل ممیز، نسبت به اموری که وی، مجاز به اتیان آنها است؛ صحیح است؛ نظیر قبول هبه و صلح بلاعوض، و معاملاتی که با اذن ولی، انجام می دهد.

اعتبار سوگند به عنوان امری ارادی، تابع قصد حالف است.

سوگند مجنون، به تبع بی اعتباری گفتار او؛ باطل است.

شرایط که برای اعتبار صلح، لازم می باشد؛ جهت نفوذ سوگند نیز، شرط است.

رویه های قضایی

به موجب نظریه مشورتی شماره 12234/7 مورخه 1/6/1378 اداره حقوقی قوه قضاییه، سوگند خورنده، باید عاقل و بالغ بوده؛ و به صحت اظهارات خود واقف باشد؛ هرچند موضوع دعوا، به دوران صغر او مربوط گردد.

• رای دادگاه درباره اعتراض به تصمیم مراجع انتظامی دانشگاه آزاد اسلامی در دادگاه حقوقی (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۱۶۰۰۶۹۱)

مقالات مرتبط

• محدودیت های موضوعی سوگند در دعاوی مدنی