ماده ۱۳۲۹ قانون مدنی

ماده ۱۳۲۹ قانون مدنی: قسم به کسی متوجه می‌گردد که اگر اقرار کند اقرارش نافذ باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۳۲۸ مکرر قانون مدنی
• ماده ۱۳۳۰ قانون مدنی

توضیح واژگان

یادکننده سوگند را، حالف گویند.

نکات تفسیری دکترین ماده 1329 قانون مدنی

اداکننده سوگند، باید از عقل، بلوغ، اختیار و قصد برخوردار باشد.

سوگند مکره، به دلیل فقدان اختیار، صحیح نیست.

سوگند غیررشید؛ در اموری که قانون، اجازه انجام آن امور را به وی داده است؛ صحیح می باشد.

سوگند در حال مزاح، به دلیل فقدان قصد حالف، صحیح نیست.

سوگند طفل ممیز، نسبت به اموری که وی، مجاز به اتیان آنها است؛ صحیح است؛ نظیر قبول هبه و صلح بلاعوض، و معاملاتی که با اذن ولی، انجام می دهد.

اعتبار سوگند به عنوان امری ارادی، تابع قصد حالف است.

سوگند مجنون، به تبع بی اعتباری گفتار او؛ باطل است.

شرایط که برای اعتبار صلح، لازم می باشد؛ جهت نفوذ سوگند نیز، شرط است.

نکات توضیحی ماده 1329 قانون مدنی

حالف باید عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد.

سوگند غیررشید، در امور مالی پذیرفته نیست.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 1329 قانون مدنی

1. مفهوم قسم زمانی به کار می‌رود که شخصی در موقعیتی باشد که قسم یا سوگند او بر اعتبار قضایی داشته باشد.
2. قسم باید به کسی متوجه شود که توانایی و صلاحیت انجام اقرار قانونی و پذیرفته شده را داشته باشد.
3. اعتبار قسم وابسته به این است که اگر شخص اقرار کند، این اقرار از لحاظ قانونی موثر و معتبر باشد.
4. قسم به افرادی تعلق می‌گیرد که دارای اهلیت قانونی برای اقرار در موضوع مورد نظر باشند.

رویه های قضایی

به موجب نظریه مشورتی شماره 12234/7 مورخه 1/6/1378 اداره حقوقی قوه قضاییه، سوگند خورنده، باید عاقل و بالغ بوده؛ و به صحت اظهارات خود واقف باشد؛ هرچند موضوع دعوا، به دوران صغر او مربوط گردد.

• رای دادگاه درباره اعتراض به تصمیم مراجع انتظامی دانشگاه آزاد اسلامی در دادگاه حقوقی (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۱۶۰۰۶۹۱)

مقالات مرتبط

• محدودیت های موضوعی سوگند در دعاوی مدنی