ماده ۴۴۵ قانون مدنی

ماده ۴۴۵ قانون مدنی: هر یک از خیارات، بعد از فوت، منتقل به وارث می‌شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«خیار»، حقی است که به صاحب آن، اختیار منحل نمودن معامله را اعطا می‌نماید.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قابلیت انتقال و به ارث رسیدن حق خیار، منافاتی با نظم عمومی ندارد.

حق خیار به ارث می‌رسد؛ اما نمی‌تواند متعلق حق طلبکاران متوفی قرار گیرد؛ یعنی آنان حق ندارند به جهت حفظ حقوق خود، ورثه را، مکلف به اعمال یا اسقاط حق خیار خود نمایند ولی اگر اقدامات وراث را، به زیان خود ببینند؛ می‌توانند ابطال آن را از دادگاه درخواست نمایند. ولایت ورثه، مانند ولایت ولی و وکیل در استیفای حق غیر نیست، بلکه ولایت وی، همانند ولایت خود در استیفای حق متعلق به خویش است، پس ورثه، در رابطه با اعمال خیار، همچون خود میت هستند نه نائب او، بنابراین در صورت اعمال حق فسخ، چون ورثه متوفی، ثمن را، از مال خود مسترد می‌نمایند؛ تا مبیع را تحویل بگیرند؛ تکلیفی ندارند تا دیون مورث خویش را، از محل مبیع تأدیه نمایند.

انتقادات

قانونگذار در این ماده، تصریح ننموده که هر یک از ورثه، به چه صورت حق خیار را به ارث می‌برند، آیا هر کدام از آنان، به‌طور مستقل می‌تواند کل معامله را فسخ نماید؛ یا اینکه باید به‌طور مستقل، حق مزبور را، به نسبت سهم خویش از ترکه اعمال نماید، یا اینکه جهت اعمال خیار، رضایت جمعی ورثه لازم است؟

مصادیق و نمونه‌ها

• در بیع زمین، زوجه از حق خیار ارث می‌برد.

مقالات مرتبط

• بررسی فقهی- حقوقی مسئولیت تضامنی در شرکتهای تجاری
• انتقال خیار در حقوق ایران