ماده ۱۳۵ قانون مدنی

ماده ۱۳۵ قانون مدنی: درخت و حفیره و نحو آن‌ها که فاصل مابین املاک باشد در حکم دیوار مابین خواهد بود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۰۹ قانون مدنی

توضیح واژگان

«حفیره» یعنی گودال.

نکات تفسیری دکترین ماده ۱۳۵ قانون مدنی

فاصل بین دو ملک، مشمول حکم ماده ۱۰۹ قانون مدنی است، بنابراین نهر بین دو ملک، مشترک است؛ مگر در مواردی که خاکریز آن، به یک طرف باشد که در این صورت نهر، به مالک همان جانب تعلق دارد یا اینکه در یک طرف آن، درختکاری شده باشد که می‌توان گفت نهر، متعلق به مالک درختان است، در واقع نهری که در کنار درختان بین دو ملک وجود دارد؛ نشانه اختصاص آن درخت‌ها، به مالک زمینی است که به آن نهر، نزدیک تر است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده ۱۳۵ قانون مدنی

1. درخت و حفره به عنوان فاصله‌ای میان املاک می‌توانند عمل کنند.
2. درخت و حفره در حکم دیوار میان املاک محسوب می‌شوند.
3. ماده ۱۳۵ قانون مدنی به مالکیت و تفکیک بین املاک اشاره دارد.
4. استفاده از عناصر طبیعی مانند درخت برای تعیین مرز میان املاک مجاز است.
5. ماده بر اهمیت تعیین حدود املاک با استفاده از عناصر فیزیکی تأکید دارد.
6. هدف ماده ۱۳۵ قانون مدنی جلوگیری از اختلافات دربارهٔ مرز املاک است.

رویه‌های قضایی

• به موجب رأی اصراری شماره ۴۳۰ مورخه ۱۳۱۱/۴/۱۵ هیئت عمومی دیوان عالی کشور، تشخیص حدود و فواصل املاک، با عرف بوده و متعارف این است که علاوه بر دیوار، نرده و … نیز، فاصل بین دو ملک باشد؛ هر چند قانونگذار، تنها دیوار را به عنوان حدود بین املاک پذیرفته‌ است.
• رای دادگاه درباره اثر خط زدن عبارت به حواله کرد از روی چک (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۱۳۰۱۷۵۱)