ماده ۵۲۰ قانون مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۵۲۰ قانون مدنی: در مزارعه، جایز است شرط شود که یکی از دو طرف علاوه بر حصه‌ای از حاصل، مال دیگری نیز به طرف مقابل بدهد.

مواد مرتبط

نکات تفسیری دکترین ماده 520 قانون مدنی

حکم این ماده، مخالفتی با ذات مزارعه ندارد،[۱] و مقررات عمومی وفای به عهد نیز، مؤید اعتبار حکم این ماده است.[۲]

اگر طرفین شرط نمایند که عامل، علاوه بر حصه معین خود از زرع، مستحق میزان معینی از کالای دیگر، نظیر روغن، مرغ و تخم مرغ باشد؛ همان‌طور که در برخی مناطق ایران رایج است؛ درج چنین شرطی، به دلیل اینکه در دسته شروط باطل قرار نمی‌گیرد؛ اشکالی ندارد.[۳]

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

این ماده، مطابق با نظر مشهور فقها وضع گردیده‌است.[۴]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 520 قانون مدنی

  1. ماده ۵۲۰ قانون مدنی مربوط به قرارداد مزارعه است.
  2. در قرارداد مزارعه، امکان شرط‌گذاری بین طرفین وجود دارد.
  3. یکی از طرفین می‌تواند علاوه بر دریافت بخشی از محصول، مال دیگری نیز به طرف مقابل پرداخت کند.
  4. این شرط می‌تواند به صورت توافقی بین طرفین تعیین شود.
  5. قرارداد مزارعه بر اساس توافق و شرایط طرفین تنظیم می‌شود.

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. فلسفه حقوق مدنی (جلد اول) (عناصر عمومی عقود). چاپ 1. گنج دانش، 1380.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 126344
  2. سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد اول). چاپ 3. گنج دانش، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 239364
  3. سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد دوم) (در اجاره، مساقات، مضاربه، جعاله، شرکت، ودیعه، عاریه، قرض، قمار، وکالت …). چاپ 12. اسلامیه، 1375.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 306292
  4. عباس زراعت. فقه استدلالی (عقود معین) (شرح کامل کتاب الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه). چاپ 1. فکرسازان، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2227232