ماده ۲۸ قانون مدنی

ماده ۲۸ قانون مدنی: اموال مجهول المالک با اذن حاکم یا مأذون از قبل او به مصارف فقرا می‌رسد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۷ قانون مدنی
• ماده ۲۹ قانون مدنی
• ماده ۱۲ قانون ثبت اسناد و املاک
• ماده ۱۳۹ قانون ثبت اسناد و املاک
• ماده ۱۴۲ قانون ثبت اسناد و املاک
• اصل ۴۵ قانون اساسی
• ماده ۱ قانون راجع به اموال بلاصاحب
• ماده ۴ قانون راجع به اموال بلاصاحب
• ماده ۴۶ لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت
• ماده ۳ قانون تأسیس سازمان جمع‌آوری و فروش اموال تملیکی
• نظامنامه اجرای مواد ۲۸ و ۸۶۶ قانون مدنی

توضیح واژگان

مقصود از «فقیر» در ماده ۲۸ قانون مدنی، شخصی است که درآمد یک سال او جهت تأمین مخارج خود و خانواده اش کافی نباشد.

به اموالی که فاقد مالک خاص باشند نیز، «اموال مجهول المالک» گویند.

نکات تفسیری دکترین ماده ۲۸ قانون مدنی

هر چند اموال مجهول المالک را نباید در دسته اموالی که مالک خاص ندارند، به‌شمار آورد؛ لیکن این گونه اموال، در حکم اموال بلامالک بوده و با اذن حاکم به مصرف فقرا می‌رسد، بنابراین مجهول المالک در دسته اموال عمومی قرار داشته که قانونگذار مصرف آن را اختصاص به فقرا داده‌است، به عبارت دیگر اموال مجهول المالک، دارای مالک هستند، اما صاحب این گونه اموال، معلوم نبوده و اعراض وی نیز محرز نمی‌باشد، البته در حقوق عرفی، تفاوتی بین اموال بلامالک و مجهول المالک وجود نداشته و همه اموال مزبور به دولت تعلق دارد. عواملی نظیر جنگ، سیل و بیماری، باعث می‌شود که برخی اشخاص، محل سکونت و سایر اموال خود را ترک نموده و در نقطه ای دیگر سکنی گزینند و در نتیجه به اموال آنان عنوان مجهول المالک اطلاق گردد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده ۲۸ قانون مدنی

1. اموال مجهول المالک به اموالی اطلاق می‌شود که مالک آن‌ها مشخص نیست.
2. حاکم یا نماینده او (مأذون) تعیین‌کننده نحوه مصرف این اموال است.
3. مصرف اموال مجهول المالک برای فقرا در نظر گرفته شده‌است.
4. برای مصرف این اموال نیاز به اخذ اذن از سوی حاکم یا نماینده او وجود دارد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

• در صورت ناامیدی از پیداشدن صاحب اموال مجهول المالک، می‌توان اموال مزبور را با اذن حاکم شرع از طرف مالک به فقرا صدقه داد.

رویه‌های قضایی

• به موجب نظریه مشورتی شماره ۱۹۵۵/۷ مورخه ۱۳۶۰/۷/۸ اداره حقوقی قوه قضاییه، مقررات مربوط به اموال مجهول المالک، در مورد اموالی مُجرا است که مجهول المالک بودن آنها برابر با مقررات احراز گردیده و تشخیص صاحب مال، امکان پذیر نباشد؛ لذا نمی‌توان پول‌های پس‌انداز شده در حساب بانکی و سایر اموالی را که بتوان از طریق نشانی ارائه شده توسط مالک، با وی ارتباط برقرار نمود، در زمره اموال مجهول المالک دانست.
• به موجب نظریه مشورتی شماره ۳۳۵۵/۷ مورخه ۱۳۶۱/۹/۶ اداره حقوقی قوه قضاییه، به اموالی که در گذشته، توسط اشخاص تملک گردیده و در حال حاضر، مالک آن قابل شناسایی نبوده اما اعراض وی، از مال مزبور نیز محرز نمی‌باشد یا عدم اعراض او مسلم است، مجهول المالک گویند، در رابطه با چنین اموالی، پس از استیفای حقوق مربوط به آنها، باید مقررات اموال مجهول المالک را جاری نمود.

مصادیق و نمونه‌ها

• اشیاء و حیوانات ضاله را می‌توان در دسته اموال مجهول المالک محسوب نمود.

مقالات مرتبط

• شیوه‌های تفسیر قرارداد در نظام حقوقی ایران و انگلستان
• ثبوت و تردید در وجود حقوقی آن
• مطالعه تطبیقی حمایت مدنی و کیفری از حقوق اسرار تجاری در نظام حقوقی ایران و آمریکا

رساله‌ها و پایان نامه‌های مرتبط

• اموال مجهول المالک در حقوق ایران و فقه امامیه