ماده ۸۱۱ قانون مدنی

ماده ۸۱۱ قانون مدنی: اگر حصهٔ یکی از دو شریک، وقف باشد متولی یا موقوف‌علیهم حق شفعه ندارد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۸۱۰ قانون مدنی
• ماده ۸۱۲ قانون مدنی

فلسفه و مبانی نظری

علت تصویب این ماده، این است که متولی یا موقوفٌ علیه، مالک ملک مشاعی محسوب نمی‌گردند؛ تا بتوان آنان را دارای حق شفعه دانست.

نکات تفسیری دکترین ماده 811 قانون مدنی

به نظر برخی از حقوقدانان، به دلیل اینکه اهلیت شفیع جهت تملک مبیع، در تحقق حق شفعه شرط نمی‌باشد؛ برای متولی موقوفه، با توجه به استحقاق او در اداره وقف، حق شفعه به وجود می‌آید. یکی از حقوقدانان، ضمن تأیید این نظر، از طرفی نیز معتقد است که به دشواری می‌توان حق شفعه را برای متولی موقوفه به رسمیت شناخت.

نکات توضیحی ماده 811 قانون مدنی

امکان وجود حق شفعه برای متولی و موقوفٌ علیهم، منتفی است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 811 قانون مدنی

1. در صورتی که یکی از شرکا مالکیت خود را به صورت وقف درآورد، حق شفعه برای او قابل اعمال نیست.
2. متولی وقف نمی‌تواند از حق شفعه استفاده کند.
3. موقوف‌علیهم نیز در صورت وجود وقف نمی‌توانند حق شفعه را مطالبه کنند.
4. حق شفعه در مواردی که یکی از شرکا شامل وقف باشد، ساقط می‌شود.
5. وقف بودن حصه، مانعی برای استفاده از حق شفعه است.

مقالات مرتبط

• وقف مال مشاع در فقه مذاهب اسلامی و حقوق ایران