ماده ۵۳۹ قانون مدنی

ماده ۵۳۹ قانون مدنی: هرگاه مزارعه بعد از ظهور ثمره فسخ شود هر یک از مزارع و عامل به نسبتی که بین آن‌ها مقرر بوده شریک در ثمره هستند لیکن از تاریخ فسخ تا برداشت حاصل هر یک به اخذ اجرت‌المثل زمین و عمل و سایر مصالح الاملاک خود که به حصه مقرر به طرف دیگر تعلق می‌گیرد مستحق خواهد بود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۵۴۰ قانون مدنی

ماده ۳۳۶ قانون مدنی ماده ۳۳۷ قانون مدنی ماده ۵۳۱ قانون مدنی ماده ۵۳۸ قانون مدنی

فلسفه و مبانی نظری

هرگاه مزارعه، بعد از ظهور ثمره فسخ شود؛ باتوجه به اینکه بذر، عوامل زراعت و زمین، برای تحقق مقصود آنان لازم بوده‌است؛ نمی‌توان حکم به استحقاق هر یک از آن دو، نسبت به اجرت المثل هر کدام از اقلام یادشده، از زمان انعقاد قرارداد تا لحظه فسخ آن نمود، لیکن به دلیل اینکه پس از فسخ معامله، تا زمان برداشت محصول، نمی‌توان منکر مالکیت هر یک از طرفین، نسبت به حصه خود گردید؛ و مالک زمین نیز نمی‌تواند عامل را، ملزم به قلع محصول خود نماید؛ قانونگذار فرض بقای زراعت را، با استحقاق اجرت المثل برای زمین، عمل یا ادوات هر یک از طرفین متصور شده‌است.

مبنای حکم این ماده، در رابطه با شراکت طرفین در حاصل زرع، ماده ۵۳۱ قانون مدنی بوده؛ و در مورد استحقاق هر یک از طرفین، نسبت به اجرت المثل زمین یا عمل خود نیز، باید مواد ۳۳۶ و ۳۳۷ قانون مدنی را، به عنوان مبنای حکم قانونگذار در این ماده پذیرفت.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 539 قانون مدنی

1. مزارعه پس از ظهور ثمره ممکن است فسخ شود.
2. در صورت فسخ، مزارع و عامل به نسبت توافق‌شده در ثمره مشارکت دارند.
3. از زمان فسخ تا برداشت محصول، هر طرف مستحق دریافت اجرت‌المثل برای زمین و عمل خود است.
4. اجرت‌المثل بر اساس حصه مقرر شده به طرف دیگر تعلق می‌گیرد.