ماده ۱۲۲۶ قانون مدنی

ماده ۱۲۲۶ قانون مدنی: اسامی اشخاصی که بعد از کبر و رشد به علت جنون یا سفه محجور می‌گردند باید در دفتر مخصوص ثبت شود. مراجعه به دفتر مزبور برای عموم آزاد است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

به حجری که تحقق آن، منوط به صدور حکم دادگاه باشد؛ حجر به حکم گویند.

حکم دادگاه به تحقق حجر، به سبب وجود یکی از موجبات حجر در شخص را، حکم حجر گویند.

به شخص غیررشید، که هنوز حکم حجر او، صادر نگردیده باشد؛ سفیه مهمل گویند.

به حکم ابداء، حکم اعلامی گویند.

به شخص غیررشید، که حکم حجر او صادر گردیده؛ سفیه محجور گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

دلیل وضع این ماده را، می توان نگرانی قانونگذار از معامله اشخاص جاهل به حجر با سفیه و مجنون؛ و درنتیجه تضییع اموال آنان دانست. از طرفی، با اعلان حکم حجر، دیگر ادعای سایر اشخاص، نسبت به عدم اطلاع از حجر سفیه یا مجنون، و مطالبه خسارت از آنان پذیرفته نیست.

علت وضع این ماده، لزوم آگاهی اشخاص، از وضعیت حقوقی یکدیگر، در روابط اجتماعی است.

تفاوت دفتر مخصوص مندرج در این ماده با پرونده محجورین، در این است که به پرونده محجورین، فقط اشخاص ذینفع حق مراجعه داشته؛ و می توانند از آن، رونوشت تهیه نمایند.

مذاکرات تصویب

در تنظیم این ماده، یک ایراد نگارشی، که مربوط به مرحله چاپ ماده بود؛ وجود داشت که با توافق نمایندگان، مبنی بر تبدیل کلمه "سفیه" به "سفه"، اشکال مزبور رفع گردید.

یکی از نمایندگان مجلس، معتقد بود که باید جنون یا سفهی که متصل به صغر بوده؛ ولی بعد از بلوغ، محرز می گردد نیز، در دفتر مخصوص موضوع این ماده، ثبت گردد. وزیر عدلیه، با نظر وی مخالفت نموده؛ و حکم ماده را، فقط ناظر به جنون یا سفه غیرمتصل به صغر دانست.

مقالات مرتبط

• حریم خصوصی کودکان اشخاص مشهور در بستر رسانه‌های نوین