ماده ۷۱۷ قانون مدنی

ماده ۷۱۷ قانون مدنی: هرگاه مضمون‌عنه دین را ادا کند ضامن بری می‌شود هرچند ضامن به مضمون‌عنه اذن در ادا نداده باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۷۱۶ قانون مدنی
• ماده ۷۱۸ قانون مدنی

نکات تفسیری دکترین ماده 717 قانون مدنی

هرگاه مضمون عنه، بدون آگاه ساختن ضامن، طلب مضمون له را بپردازد، ضامن بری می‌شود، در این حالت در صورتی که ضامن، دین را به مضمون له بپردازد، حق رجوع به مضمون عنه را نداشته و مضمون له پولی را که بدون استحقاق دریافت کرده‌است باید (به ضامن) مسترد دارد، حق رجوع ضامن به مضمون له ناشی از عقد ضمان نیست بلکه نتیجه استفاده بدون جهت و نامشروع از مال دیگری است، به بیان دیگر بدون وجود دین اصلی و با سقوط آن، موجبی برای استمرار تعهد ضامن وجود ندارد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

«(لو دفع المضمون عنه الی المضمون له بغیر اذن الضامن) فانه لااشکال و لا خلاف فی انه اذا کان کذلک (برء الضامن و المضمون عنه) بلارجوع من الضامن علی المضمون عنه لعدم الاداء منه عنه.»

اگر مضمون عنه، دین را بدون اذن ضامن به مضمون له پرداخت کند، ذمه ضامن بری می‌شود و او حق رجوع به ضامن را ندارد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 717 قانون مدنی

1. در صورت پرداخت دین توسط مضمون‌عنه، ضامن از تعهدات خود آزاد می‌شود.
2. اذن ضامن به مضمون‌عنه برای پرداخت دین ضروری نیست.
3. آزادی ضامن از تعهدات تنها با ادای دین توسط مضمون‌عنه ممکن است.
4. ماده به موضوع ضمانت و تعهدات در قبال دین اشاره دارد.
5. وضعیت حقوقی ضامن در ارتباط با ایفای دین توسط مضمون‌عنه توضیح داده شده است.