ماده ۷۱۰ قانون مدنی

ماده ۷۱۰ قانون مدنی: اگر ضامن با رضایت مضمون‌له حواله کند به کسی که دین را بدهد و آن شخص قبول نماید مثل آن است که دین را ادا کرده‌است و حق رجوع به مضمون‌عنه دارد و همچنین است حواله مضمون‌له به عهدهٔ ضامن.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۷۰۹ قانون مدنی
• ماده ۷۱۱ قانون مدنی

نکات تفسیری دکترین ماده 710 قانون مدنی

تحقق حواله باعث انتقال دین از ذمه محیل به محال علیه است، لذا چنانچه ضامن با رضایت مضمون‌له حواله کند به کسی که دین را بدهد و آن شخص قبول نماید، مثل آن است که دین را ادا کرده‌است، همین طور اگر مضمون له حواله می‌دهد که ضامن دینی را که به او دارد در وجه محال کارسازی نماید و ضامن هم این حواله را قبول می‌نماید، در این صورت نیز ضامن با قبول پرداخت در مقابل مضمون له بری شده و می‌تواند به مضمون عنه رجوع کند و در هر دو صورت مراجعه به مضمون عنه به‌طور مطلق پذیرفته شده‌است، خواه مضمون عنه راضی به حواله بوده باشد یا خیر، همچنین صلح با مضمون له نیز در حکم تادیه است ولی ضامن نمی‌تواند بیش از مقداری که به مضمون له داده‌است از مضمون عنه مطالبه نماید.(این میزان از اصل دین نیز نمی‌تواند تجاوز کند.)

نکات توضیحی ماده 710 قانون مدنی

بر مبنای ضم ذمه، ضامن یا مضمون عنه چنانچه از شخصی طلبکار باشند و پس از رجوع مضمون له، وی را به آن شخص حواله کنند و او نیز قبول نماید، ذمهٔ هر دو تای ضامن و مضمون عنه بری می‌شود و تعهد ضامن نیز منقضی می‌گردد.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

«الدلیل علی ذلک: ما سیاتی أن بتحقق الحواله ینتقل الدین من ذمه المحیل الی ذمه المحال علیه، فیرجع علی المضمون عنه لو کان الضمان باذنه».

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 710 قانون مدنی

1. ضامن می‌تواند با رضایت مضمون‌له حواله‌ای به فرد دیگری بدهد تا دین را پرداخت کند.
2. اگر فردی که حواله به او داده شده، آن را بپذیرد، مانند این است که دین پرداخت شده است.
3. در این حالت، ضامن حق رجوع به مضمون‌عنه را دارد.
4. این اصل برای حواله از طرف مضمون‌له به عهده ضامن نیز صادق است.