ماده ۱۴۲ قانون مدنی

ماده ۱۴۲ قانون مدنی: شروع در احیا از قبیل سنگ چیدن اطراف زمین یا کندن چاه و غیره، تحجیر است و موجب مالکیت نمی‌شود ولی برای تحجیر کننده ایجاد حق اولویت در احیا می‌نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۴۱ قانون مدنی
• ماده ۱۴۳ قانون مدنی
• ماده ۱۶۰ قانون مدنی

توضیح واژگان

رابطه بین اشخاص و اشیاء، به نحوی که موجد هرگونه حق تصرف و انتفاع از عین مزبور باشد؛ «مالکیت» نام دارد.

مقصود از «تحجیر» در ماده ۱۴۲ قانون مدنی نیز، شروع به احیای اراضی موات است که اغلب با سنگ چینی اطراف زمین، محقق می‌گردد.

نکات تفسیری دکترین ماده ۱۴۲ قانون مدنی

تحجیر، از امور حسبی محسوب می‌گردد. حق تحجیر، به ارث می‌رسد، هر چند در مال بودن این حق، تردید وجود داشته باشد. تحجیر، احیا محسوب نمی‌گردد، شروع به احیای اراضی موات، موجب تملک این گونه اراضی نگردیده و فقط حق اولویت در مالکیت را ایجاد می‌نماید، اولویت تحجیر، یعنی اینکه تحجیر برای عامل آن، حق اولویت در احیای اراضی موات را ایجاد می‌نماید. در اراضی مواتی که حق تحجیر، به وجود آمده، احیا توسط اشخاصی غیر از مُحجِّر، امکان ندارد، همچنین تعلل تحجیرکننده در عمران زمین، از مصادیق سوءاستفاده از حق موضوع اصل ۴۰ قانون اساسی محسوب می‌گردد؛ لذا در چنین مواردی، قاضی می‌تواند حق اولویت مُحجِّر را بی‌اعتبار اعلام نماید.

گفتنی است با تردید در احیا، نمی‌توان حکم به احیای اراضی موات نمود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده ۱۴۲ قانون مدنی

1. شروع به احیا به عنوان تحجیر تلقی می‌شود.
2. تحجیر باعث ایجاد مالکیت بر زمین نمی‌شود.
3. چیدن سنگ یا کندن چاه از مصادیق تحجیر است.
4. تحجیر کننده حق اولویت در احیای زمین را دارد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

• برخی از فقها، تحجیر را سبب تملک دانسته‌اند.
• وکیل و اجیر نیز می‌توانند از طرف اصیل و برای او مبادرت به تحجیر نمایند.

مصادیق و نمونه‌ها

• پی کنی، حفر چاه، نصب نرده و …، تحجیر است.