ماده ۴۳۷ قانون مدنی

ماده ۴۳۷ قانون مدنی: از حیث احکام عیب، ثمن شخصی مثل مبیع شخصی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۳۶ قانون مدنی
• ماده ۴۳۸ قانون مدنی
• ماده ۲ قانون حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان

نکات تفسیری دکترین ماده 437 قانون مدنی

خیار عیب، منحصر به اعیان خارجی بوده؛ و نسبت به کلی جاری نیست. در صورتی می‌توان از حیث شمول خیار عیب، ثمن عین معین را، در حکم مبیع عین معین دانست؛ که همه شرایط مربوط به وجود خیار عیب، در ثمن نیز موجود باشد.

اگر ثمن عین معین، معیوب درآید؛ خریدار می‌تواند با استناد به خیار عیب، عقد را فسخ نموده؛ یا ارش دریافت کند.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

همچون مبیع عین معین، خیار عیب، در ثمن عین معین نیز جاری است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 437 قانون مدنی

1. ماده ۴۳۷ قانون مدنی به موضوع "احکام عیب" در معاملات اشاره دارد.
2. در این ماده، احکام مربوط به عیب در ثمن (پرداختی در معامله) و مبیع (کالای مورد معامله) مقایسه شده است.
3. ماده تأکید می‌کند که ثمن شخصی از نظر احکام مربوط به عیب، مشابه مبیع شخصی است.
4. اصطلاح "ثمن شخصی" به پول یا شیء مشخصی که به عنوان پرداخت در معامله استفاده می‌شود، اشاره دارد.
5. "مبیع شخصی" به کالای مشخصی که در معامله به فروش گذاشته شده اشاره دارد.
6. هدف این ماده ایجاد تعادل و عدالت در معاملات از دیدگاه حقوقی است.
7. احکام مربوط به عیب می‌تواند شامل مواردی مانند امکان فسخ معامله یا درخواست جبران خسارت باشد.
8. بر اساس این ماده، اگر عیبی در ثمن شخصی وجود داشته باشد، مانند عیب در مبیع شخصی با آن برخورد می‌شود.