ماده ۸۳۳ قانون مدنی

ماده ۸۳۳ قانون مدنی: ورثهٔ موصی نمی‌تواند در موصی‌به تصرف کند مادام که موصی‌له رد یا قبول خود را به آن‌ها اعلام نکرده‌است. اگر تأخیر این اعلام موجب تضرر ورثه باشد حاکم موصی‌له را مجبور می‌کند که تصمیم خود را معین نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۸۳۲ قانون مدنی
• ماده ۸۳۴ قانون مدنی

فلسفه و مبانی نظری

دلیل اینکه تا زمان قبول یا رد وصیت توسط موصی له، ورثه حق تصرف در مال مزبور را ندارند؛ این است که هنوز مالکیت آنان نسبت به مال مزبور، محقق نشده‌است، و صرف ایجاب وصیت توسط موصی، سبب ایجاد تعهد برای ورثه می‌گردد؛ و آنان با عدم تصرف موصی به تا زمانی که هنوز موصی له، وصیت را قبول یا رد نکرده‌است؛ باید به نظر موصی پایبند باشند.

نکات تفسیری دکترین ماده 833 قانون مدنی

ممکن است تأخیر موصی له در پذیرش یا رد وصیت، موجب تضرر ورثه موصی گردد؛ در این صورت آنان می‌توانند با اقامه دعوا در دادگاه صالح، خواستار الزام موصی له به اخذ تصمیم مقتضی گردند، و به اقتضای قاعده لاضرر، در صورت متضرر شدن ورثه از تأخیر موصی له، در قبول یا رد وصیت، حاکم او را ملزم به اتخاذ تصمیم مناسب می‌نماید. مقتضی است در صورت خودداری موصی له از قبول یا رد وصیت، به هنگام رسیدگی قضایی، دادگاه حکم به رد وصیت صادر نماید.

تا زمانی که هنوز موصی له، وصیت را قبول یا رد نکرده‌است؛ مخارج نگهداری آن بر عهده ورثه می‌باشد، در صورت قبول وصیت توسط موصی له، هزینه‌های مزبور از وی قابل مطالبه خواهد بود، و در صورت امتناع وی از پرداخت مخارج مزبور، از مورد وصیت به مقدار هزینه‌های صرف شده، تقاص خواهد شد.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

آیه ۲۳۳ سوره نساء، «من بعد وصیت یوصی بها او دین»، دلالت بر این دارد در شرایطی که موصی له، هنوز اقدام به قبول یا رد موصی به ننموده‌است؛ ورثه وی مالک آن مال محسوب نگردیده؛ و در نتیجه، تصرف آنان در موصی به صحیح نمی‌باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 833 قانون مدنی

1. ورثه حق تصرف در موصی‌به را ندارند تا زمانی که موصی‌له تصمیم خود را در مورد قبول یا رد وصیت اعلام کند.
2. موصی‌له موظف است تصمیم خود را در مورد پذیرش یا رد وصیت به ورثه اعلام کند.
3. اگر تاخیر موصی‌له در اعلام تصمیم موجب ضرر به ورثه شود، حاکم می‌تواند موصی‌له را مجبور به اتخاذ تصمیم نماید.
4. هدف از اجبار موصی‌له توسط حاکم، جلوگیری از تضرر ورثه است.
5. اهمیت هماهنگی و همکاری بین ورثه و موصی‌له جهت تعیین وضعیت وصیت‌نامه و تکلیف موصی‌به.

مقالات مرتبط

• عقد در آیینه اندیشه «استاد جعفری لنگرودی»
• مطالعۀ تطبیقی اعتبار وصیت الکترونیکی در حقوق آمریکا و ایران
• تحلیل تأثیر حدوث فراستریشن (استحاله) در قراردادهای بین المللی نفتی در حقوق انگلیس و ایران با نگاهی به فقه امامیه