ماده ۶۴۳ قانون مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۶۴۳ قانون مدنی: اگر بر مستعیر شرط ضمان منقصت ناشی از صرف استعمال نیز شده باشد ضامن این منقصت خواهد بود.

مواد مرتبط

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

اطلاق نصوص، این حکم را تأیید می‌کند، نظیر روایت حلبی از امام صادق (ع)، که امام می‌فرمایند: زمانی که عاریه در دست مستعیر تلف شد، ضمانی بر گردن وی نیست مگر اینکه بر او شرط ضمان کرده باشد؛ همچنین اطلاق قاعده «المومنون عمد شروطهم» نیز این شرط را نافذ می‌داند.[۱]

مصادیق و نمونه ها

  • مستعیر لباسی را از معیر به عاریه گرفته‌است، آن گاه لباس به سبب پوشیدن، کهنه و فرسوده شده، حال مستعیر باید ما به التفاوت را به معیر بپردازد.[۲]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 643 قانون مدنی

  1. مستعیر می‌تواند تحت شرایط خاصی ضامن منقصت مال عاریتی شود.
  2. شرط ضمان منقصت می‌تواند به توافق دو طرف اضافه شود.
  3. اگر مستعیر مسئول کاهش ارزش ناشی از استفاده شود، این مسئولیت ناشی از شرطی خواهد بود که به‌طور خاص در قرارداد ذکر شده است.
  4. ضمان منقصت تنها در صورت وجود شرط در قرارداد الزام‌آور می‌شود.
  5. این ماده مربوط به حقوق و مسئولیت‌های مستعیر در قرارداد عاریه است.

منابع

  1. مستند فقهی قانون مدنی (جلد هفتم). چاپ 1. داد و دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6091372
  2. سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد اول). چاپ 3. گنج دانش، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 238000