ماده ۲۱۴ قانون مدنی

ماده ۲۱۴ قانون مدنی: مورد معامله باید مال یا عملی باشد که هر یک از متعاملین، تعهد تسلیم یا ایفای آن را می‌کنند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

به چیزی که به موجب تراضی طرفین، موضوع مبادله قرار گیرد؛ مورد معامله گویند.

به آنچه که تعهد، به آن تعلق گرفته؛ موضوع تعهد گویند. موضوع تعهد، ممکن است انتقال عین، اتیان یا ترک عملی باشد.

به مالی که بتواند از طریق یکی از وجوه ناقله، مورد معاوضه و انتقال قرار گیرد؛ مال قابل مبادله گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ارکان تعهد عبارتند از: موضوع تعهد، طرفین عقد، و رابطه حقوقی.

مورد معامله، منحصر به «مال» و «عمل» نبوده؛ و عناوین مزبور، از باب غلبه، در این ماده ذکر گردیده‌اند؛ چرا که اگر مورد معامله، منحصر به همین دو قسم باشد؛ مواردی نظیر تبدیل تعهد، شرکت و وصیت تملیکی را، در کدام دسته باید گنجانید؟

جهت اعتبار عقد، مورد معامله، باید از قابلیت تسلیم برخوردار باشد.

مورد معامله، در بیع، دارای دو جزء است که عبارتند از: مبیع و ثمن.

انتقادات

تعریف مورد معامله در این ماده، کامل نبوده؛ و عقد غیرمالی نکاح را، که موضوع آن زوجین هستند؛ شامل نمی‌گردد.

مقالات مرتبط

• تغییر اوضاع و احوال و سازوکار شروط قراردادی برای توازن منافع در قراردادهای نفتی
• حق موضوع بیع
• ضمانت اجرای قرارداد با جهت نامشروع در حمایت از نظم عمومی سنتی و اقتصادی