ماده ۷۱۰ قانون مدنی

ماده ۷۱۰ قانون مدنی: اگر ضامن با رضایت مضمون‌له حواله کند به کسی که دین را بدهد و آن شخص قبول نماید مثل آن است که دین را ادا کرده‌است و حق رجوع به مضمون‌عنه دارد و همچنین است حواله مضمون‌له به عهدهٔ ضامن.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

تحقق حواله باعث انتقال دین از ذمه محیل به محال علیه است، لذا چنانچه ضامن با رضایت مضمون‌له حواله کند به کسی که دین را بدهد و آن شخص قبول نماید، مثل آن است که دین را ادا کرده‌است، همین طور اگر مضمون له حواله می‌دهد که ضامن دینی را که به او دارد در وجه محال کارسازی نماید و ضامن هم این حواله را قبول می‌نماید، در این صورت نیز ضامن با قبول پرداخت در مقابل مضمون له بری شده و می‌تواند به مضمون عنه رجوع کند و در هر دو صورت مراجعه به مضمون عنه به‌طور مطلق پذیرفته شده‌است، خواه مضمون عنه راضی به حواله بوده باشد یا خیر، همچنین صلح با مضمون له نیز در حکم تادیه است ولی ضامن نمی‌تواند بیش از مقداری که به مضمون له داده‌است از مضمون عنه مطالبه نماید.(این میزان از اصل دین نیز نمی‌تواند تجاوز کند.)

نکات توضیحی

بر مبنای ضم ذمه، ضامن یا مضمون عنه چنانچه از شخصی طلبکار باشند و پس از رجوع مضمون له، وی را به آن شخص حواله کنند و او نیز قبول نماید، ذمهٔ هر دو تای ضامن و مضمون عنه بری می‌شود و تعهد ضامن نیز منقضی می‌گردد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

«الدلیل علی ذلک: ما سیاتی أن بتحقق الحواله ینتقل الدین من ذمه المحیل الی ذمه المحال علیه، فیرجع علی المضمون عنه لو کان الضمان باذنه».