ماده ۹۶ قانون مدنی

چشمهٔ واقعه در زمین کسی، محکوم به ملکیت صاحب زمین است مگر این که دیگری نسبت به آن چشمه عیناً یا انتفاعاً حقی داشته باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

به ارتفاق بدون ضمیمه، ارتفاق ارضی گویند.

کلیات توضیحی تفسیری دکترین

حق ارتفاق، به سه نوع ارضی، شخصی، و تیولی قابل تقسیم است.

اثبات دارا بودن حق، نسبت به عین یا منافع چشمه، با مدعی آن است.

اثبات دارا بودن حق ارتفاق، نسبت به آب موجود در ملک دیگری، متوقف بر ارائه دلیل است.

مالکیت چشمه، از اماره تصرف نشئت گرفته؛ و در دسته مالکیت‌های تبعی قرار دارد.

اماره مالکیت مندرج در این ماده، قابل تسری به موارد دیگری، غیر از مالکیت چشمه نیز می‌باشد.

انتقادات

«واقعه»، واژه ای است عربی، و «چشمه»، فارسی است؛ لذا «چشمه»، مؤنث نیست تا برای آن، «واقعه» را، که صفت اناث است؛ به کار ببریم.