ماده ۱۸۰ قانون مدنی

شکار حیوانات اهلی و حیوانات دیگری که علامت مالکیت در آن باشد موجب تملک نمی‌شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

به فرآیندی که جهت بیرون آوردن موجودات آبی، از زیستگاه طبیعی آنان صورت می پذیرد؛ صید گویند.

کلیات توضیحی تفسیری دکترین

حیواناتی که از قابلیت شکار برخوردار بوده؛ و دارای مالک خاص نباشند؛ در زمره اموال مباح قرار داشته؛ و شکار آنان، با رعایت موازین قانونی امکانپذیر است. و حیوانی که موضوع شکار است؛ باید از مباحات باشد.

صید و شکار، در دسته مباحات اصلی قرار دارند.

حیواناتی را که در آنها، آثار تملک، نظیر قلاده و ... نمایان است؛ نمی توان شکار نمود. مگر پس از تحقیق، و پیدا نشدن مالک آن.

شکار، نسبت به حیوانات فاقد مالک، امکانپذیر است.

حیوان اهلی را، نمی توان شکار نمود؛ زیرا اینگونه حیوانات؛ غالباً و بلکه همیشه، دارای مالک هستند.

شکار آن دسته از حیوانات وحشی، که در آنان، علائم تملک وجود دارد؛ ممنوع است.

وجود علائم مالکیت در حیوان، دلیل مباحه نبودن آن است.

سوابق فقهی

رنگی بودن بالهای پرنده، نشانه مملوک بودن او بوده؛ و درنتیجه شکار چنین حیوانی ممنوع است.

انتقادات

قانونگذار، باید متذکر می شد که صید حیوانات، برخلاف مقررات خاص شکار، ممنوع است.

مصادیق و نمونه ها

• مشاهده مرغ خانگی در محله ها، و یا وجود طوطی در مناطق سردسیر، نشانه مملوک بودن آنها است.