ماده ۱۰۶۲ قانون مدنی

ماده ۱۰۶۲ قانون مدنی: نکاح واقع می‌شود به ایجاب و قبول به الفاظی که صریحاً دلالت بر قصد ازدواج نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

عاقد یعنی طرف عقد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

لزوم قصد و رضای طرفین جهت انعقاد نکاح، از مصادیق تساوی زن و مرد، در روابط خانوادگی است.

در نکاح، شخصیت طرفین، علت عمده عقد است. و اشتباه در شخصیت هر یک از زوجین، از مصادیق فقدان قصد و رضا می باشد.

عدم عدول از ایجاب، و یا مبتلانشدن ایجاب کننده به اغماء و یا جنون، لازمه نفوذ قبول است.

نکاح معاطاتی، صحیح نیست.  و جرم محسوب می گردد.

ایجاد نکاح، منوط به ایجاب و قبولی است که، دال بر وجود قصد و رضا باشد.

الفاظ نکاح، باید با فعل ماضی ادا گردد.

الفاظ نکاح، باید دلالت بر قصد و رضا نماید.

به کاربردن الفاظ نکاح، بدون فهم معنای آن، کافی برای انعقاد نکاح نیست.

سوابق فقهی

برای ازدواج، ایجاب و قبول از سوی طرفین و یا وکیل آنها، لازم بوده؛ و در نکاح صغیر، ولی شرعی انشای عقد می نماید.

بنابر احتیاط واجب، ایجاب باید از سوی زن صورت پذیرد، و بنابر احتیاط مستحب، ایجاب باید مقدم بر قبول باشد.

مقالات مرتبط

• واکاوی دیدگاه‌های خاص علامه کاشف‌الغطاء در احوال شخصیه با رویکرد تطبیقی اقلیت‌های دینی ایرانی