ماده ۱۳۰۷ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱۳۰۶ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۱۳۰۶ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱۳۰۸ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۱۳۰۸ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
{{مواد قانون مدنی}} | |||
== مقالات مرتبط == | |||
[[حدود اعتبار سند نسبت به طرفین معامله، قائم مقام آنها و اشخاص ثالث]]{{مواد قانون مدنی}} | |||
[[رده:مواد قانون مدنی]] | [[رده:مواد قانون مدنی]] | ||
[[رده:ادله اثبات | [[رده:ادله اثبات دعوی]] | ||
[[رده:شهادت]] | [[رده:شهادت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۴۳
ماده ۱۳۰۷ قانون مدنی: در مورد عقود و ایقاعات و تعهدات مذکور در ماده فوق کسی هم که مدعی است به تعهد خود عمل کرده یا به نحوی بری شده‌است نمی‌تواند ادعای خود را فقط به وسیله شهادت ثابت کند. (در اصلاحات 1361/10/8 و 1370/8/14 حذف شد )
مقالات مرتبط
حدود اعتبار سند نسبت به طرفین معامله، قائم مقام آنها و اشخاص ثالث