ماده ۱۴۴ قانون مدنی

احیای اطراف زمین موجب تملک وسط آن نیز می‌باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

موات در لغت، یعنی مرده و بی روح. و به زمین هایی که سابقه مالکیت خصوصی آنها، مجهول است؛ و در حال حاضر، بدون کشت بوده؛ و مالکی ندارد؛ اراضی موات گویند. و به آن دسته از اراضی، که فاقد سابقه بهره برداری بوده؛ و به صورت طبیعی، باقی مانده است؛ زمین موات گویند. و موات، زمینی است که به جهت بی آبی، پر آبی و یا به دلایلی دیگر، معطل افتاده؛ و از آن، نمی توان بهره برد.

به زمین هایی که در گذشته، سابقه آبادانی داشته؛ ولی به زور یا با اراده مالک، مورد اعراض قرار گرفته اند؛ اراضی موات عرضی گویند.

کلیات توضیحی تفسیری دکترین

اگر شخص، اطراف اراضی زراعی را، آباد گرداند؛ مالک وسط آن نیز می گردد. اما عمران، گوشه ای کوچک از زمین چند هزار متری را، نمی توان دلیل تملک احیاکننده، نسبت به وسط زمین دانست. چراکه تبعی بودن مالکیت وسط زمین، اقتضا می نماید که بین قسمت احیاشده و توابع آن، تناسب عرفی وجود داشته باشد.

جهت تفسیر این ماده، نیاز است که به تبصره ماده 1 آیین نامه قانون زمین شهری، مراجعه گردد.

مفاد این ماده، یکی از مهمترین توابع عرفی مالکیت را، دربر می گیرد.

مستندات فقهی

بنا بر قول مشهور، احیاکننده زمین موات، مالک معدن داخل آن نیز می گردد.

با استناد به روایتی از حضرت محمد، اگر شخصی، اطراف زمینی را دیوارکشی نماید؛ مالک کل زمین می گردد.

سوابق فقهی

احیاکننده زمین موات، مالک معدن داخل آن نیز می گردد. اما چنین قولی، مشهور نیست.

رویه های قضایی

به موجب دادنامه شماره 172 مورخه 3/4/1370 شعبه 10 دیوان عالی کشور، احیای اطراف زمین، موجب تملک وسط آن نیز می‌باشد.

انتقادات

قانونگذار، باید نحوه عمران اطراف زمین را، منوط به تشخیص عرف و عادت و نیز رعایت میزان توانایی و قدرت احیاءکننده می نمود.