ماده ۷۱۸ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۷۱۸ قانون مدنی''': هرگاه مضمون‌له ضامن را از دین [[ابرا]] کند ضامن و مضمون‌عنه هر دو بری می‌شوند. | '''ماده ۷۱۸ قانون مدنی''': هرگاه مضمون‌له ضامن را از دین [[ابرا]] کند ضامن و مضمون‌عنه هر دو بری می‌شوند. | ||
*{{زیتونی|مشاهده ماده قبلی}} | *{{زیتونی|[[ماده ۷۱۷ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|مشاهده ماده بعدی}} | *{{زیتونی|[[ماده ۷۱۹ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
مطابق این ماده چنانچه طلبکار در عقد ضمان از طلب خود بگذرد و ذمه ضامن را بری کند موضوع دین منتفی شده و بالتبع ضمان منتفی خواهد شد و در نتیجه ضامن و مضمون عنه بری می شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=204116|صفحه=|نام۱=سیدعلی|نام خانوادگی۱=حائری شاه باغ|چاپ=3}}</ref> با وقوع عقد ضمان و انتقال دین مضمون عنه در برابر طلبکار بری می شود و لذا مقصود از برائت در این ماده برائت از تادیه به ضامن است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=98280|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=26}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد دوم) (در اجاره، مساقات، مضاربه، جعاله، شرکت، ودیعه، عاریه، قرض، قمار،وکالت ...)|ترجمه=|جلد=|سال=1375|ناشر=اسلامیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1594376|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=12}}</ref> رجوع ضامن به مضمون عنه به منظور جبران غرامتی است که بابت پرداخت دین متحمل شده است چرا که ضمان عقدی است مبتنی بر احسان ، لذا ضامن اگر به وسیله دیگری در برابر طلبکار برائت حاصل کند ، حق رجوع به مضمون عنه را ندارد <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (عقود معین، قسمت چهارم) (عقود اذنی، وثیقه های دین، ودیعه،عاریه، وکالت، ضمان)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2659748|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=6}}</ref> | مطابق این ماده چنانچه طلبکار در عقد ضمان از طلب خود بگذرد و ذمه ضامن را بری کند موضوع دین منتفی شده و بالتبع ضمان منتفی خواهد شد و در نتیجه ضامن و مضمون عنه بری می شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=204116|صفحه=|نام۱=سیدعلی|نام خانوادگی۱=حائری شاه باغ|چاپ=3}}</ref> با وقوع عقد ضمان و انتقال دین مضمون عنه در برابر طلبکار بری می شود و لذا مقصود از برائت در این ماده برائت از تادیه به ضامن است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=98280|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=26}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد دوم) (در اجاره، مساقات، مضاربه، جعاله، شرکت، ودیعه، عاریه، قرض، قمار،وکالت ...)|ترجمه=|جلد=|سال=1375|ناشر=اسلامیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1594376|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=12}}</ref> رجوع ضامن به مضمون عنه به منظور جبران غرامتی است که بابت پرداخت دین متحمل شده است چرا که ضمان عقدی است مبتنی بر احسان ، لذا ضامن اگر به وسیله دیگری در برابر طلبکار برائت حاصل کند ، حق رجوع به مضمون عنه را ندارد <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (عقود معین، قسمت چهارم) (عقود اذنی، وثیقه های دین، ودیعه،عاریه، وکالت، ضمان)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2659748|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=6}}</ref> | ||
نسخهٔ ۱۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۵
ماده ۷۱۸ قانون مدنی: هرگاه مضمون‌له ضامن را از دین ابرا کند ضامن و مضمون‌عنه هر دو بری می‌شوند.
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
مطابق این ماده چنانچه طلبکار در عقد ضمان از طلب خود بگذرد و ذمه ضامن را بری کند موضوع دین منتفی شده و بالتبع ضمان منتفی خواهد شد و در نتیجه ضامن و مضمون عنه بری می شوند.[۱] با وقوع عقد ضمان و انتقال دین مضمون عنه در برابر طلبکار بری می شود و لذا مقصود از برائت در این ماده برائت از تادیه به ضامن است.[۲][۳] رجوع ضامن به مضمون عنه به منظور جبران غرامتی است که بابت پرداخت دین متحمل شده است چرا که ضمان عقدی است مبتنی بر احسان ، لذا ضامن اگر به وسیله دیگری در برابر طلبکار برائت حاصل کند ، حق رجوع به مضمون عنه را ندارد [۴]
سوابق و مستندات فقهی
«اگر مضمون له ضامن را ابراء کند هر دوی ضامن و مضمون عنه بری می شوند[۵] اگر چه ضمان با اذن باشد ؛ زیرا ضامن در صورتی حق رجوع به مضمون عنه دارد که دین را اداء کرده باشد که با وجود ابراء وجود آن منتفی است»[۶]
منایع
- ↑ سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 204116
- ↑ ناصر کاتوزیان. قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 26. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 98280
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد دوم) (در اجاره، مساقات، مضاربه، جعاله، شرکت، ودیعه، عاریه، قرض، قمار،وکالت ...). چاپ 12. اسلامیه، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1594376
- ↑ ناصر کاتوزیان. حقوق مدنی (عقود معین، قسمت چهارم) (عقود اذنی، وثیقه های دین، ودیعه،عاریه، وکالت، ضمان). چاپ 6. سهامی انتشار، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2659748
- ↑ عبداله کیایی. قانون مدنی و فتاوای امام خمینی (جلد دوم). چاپ 1. سمت، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 51472
- ↑ سیدمرتضی قاسم زاده، حسن ره پیک و عبداله کیایی. تفسیر قانون مدنی اسناد آرا و اندیشه های حقوقی (با تجدیدنظر و اضافات). چاپ 3. سمت، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 365032