ماده ۱۰۶۶ قانون مدنی

هر گاه یکی از متعاقدین یا هر دو لال باشند عقد به اشاره از طرف لال نیز واقع می‌شود مشروط بر این که به طور وضوح حاکی از انشای عقد باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

اخرس یعنی گنگ، بی آواز، لال

خرس، یعنی گنگ و بی صدا بودن.

خرساء، مذکر اخرس است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مفاد این ماده، استثنایی است بر ماده 1062 همین قانون، که درموارد ضروری، انشای نکاح، با وسیله ای غیر از لفظ را، صحیح دانسته است.

شخص ناشنوا، علاوه بر اشاره، با کتابت نیز، می تواند انشای نکاح نماید.

شخصی که به وکالت از شخص لال، اقدام به اجرای صیغه نکاح می نماید؛ باید مطمئن باشد که اشارات وکیل او، صریح در اعلام رضایت نسبت به نکاح داشته است.

اشاره، مشتمل بر نوشته هم می باشد.

به نظر برخی از حقوقدانان، اشاره لال، درصورتی پذیرفته است که وی، قادر به کتابت نباشد.

اشارات ناشنوا، اعتبار لفظ را دارد.

سوابق فقهی

یکی از محکم ترین قراینی که، دلالت بر قصد شخص ناشنوا می نماید، کتابت است.

مذاکرات تصویب

یکی از نمایندگان مجلس، معتقدبود که اشاره لال را، باید درصورتی نافذ دانست که وی، دارای قائم مقام قانونی نباشد؛ وزیر عدلیه، این پیشنهاد را، برخلاف شرع و عرف جامعه دانست.