ماده ۱۱۶۴ قانون مدنی

احکام مواد قبل در مورد طفل متولد از نزدیکی به شبهه نیز جاری است اگر چه مادر طفل مشتبه نباشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

الحاق حکمی، یعنی بین موضوعات فرعی و اصلی، اشتراک وجودداشته؛ و به موجب وجود همین اشتراک، حکم موضوع اصلی، به موضوع فرعی تسری یابد.

به فرزندی که از طریق وطی به شبهه، به دنیا آید؛ ولد شبهه گویند.

به مقاربت بین زن و مردی بیگانه، به گمان وجود رابطه نکاح بین آنان، وطی به شبهه گویند.

پیشینه

برخلاف نظر برخی از حقوقدانان فرانسوی، قاعده فراش در حقوق ایران، محدود به نکاح نبوده؛ و در وطی به شبهه نیز، قابل اعمال است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

نسب طفلی که بر اثر وطی به شبهه، به دنیا می آید؛ مشروع است.

مقررات مرور زمان در دعوی نفی ولد، درمورد طفل به دنیا آمده از وطی به شبهه نیز، جاری است.

احکام مربوط به نسب در نکاح صحیح، قابل تسری به موارد نزدیکی به شبهه نیز می باشد.

عنصر اصلی وطی به شبهه حسن نیت است.

اگر مردی، بر اثر شبهه، با زنی که آگاه به حرمت مقاربت است؛ دخول نموده باشد؛ و درنتیجه، فرزندی به دنیا آید، قاعده فراش برای اثبات رابطه ابوت، قابل استناد است.

در وطی به شبهه، جهلی که منشأ شبهه می باشد؛ ممکن است حکمی و یا موضوعی باشد. در جهل حکمی، شخص یا حکم قانون را نمی داند؛ و یا نمی تواند معانی و مفاهیم آن را، درک نماید. اما در جهل موضوعی، شخص با وجود آگاهی از نص قانون، در تطبیق حکم مزبور با مصادیق آن در عالم خارج، دچار اشتباه می گردد.

سوابق فقهی

قاعده فراش، فقط در موردی قابل پذیرش است که زن و مرد، به موجب رابطه نکاح مشروع، مجاز به مقاربت با یکدیگر باشند.

وطی به شبهه، در مواردی مصداق دارد که شخص، عالم به فقدان حق مقاربت نمی باشد. نظیر دخول در حالت جنون یا خواب.

مذاکرات تصویب

وزیر عدلیه معتقد بود درصورتی که دو شخص، به تصور اعتبار رابطه نکاح، با یکدیگر مقاربت نموده؛ و سپس اثبات گردد که عقد مزبور، باطل است؛ و اینکه مردی تصور نماید که با همسر خود، همبستر شده؛ ولی بعداً محرز گردد که وی، با زنی نامحرم مقاربت نموده است؛ طفلی که درنتیجه چنین دخولی، متولد می گردد؛ برخلاف زنا، به پدر ملحق می گردد.

مصادیق و نمونه ها

اگر زن و مرد، در ظلمات شب، به تصور اینکه در کنار همسر خویش هستند؛ با مردی بیگانه جماع نمایند؛ چنین دخولی، وطی به شبهه است.