ماده ۲۸۱ قانون مدنی

ماده ۲۸۱ قانون مدنی: مخارج تأدیه به‌عهدهٔ مدیون است مگر این که شرط خلاف شده باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

عهده یعنی مسئولیت. (۸۴۳۲۷)

پیشینه

به موجب ماده ۳۴۳ قانون مدنی مصر، اگر مدیون متعهد گردد که هزینه‌های تأدیه، اصل بدهی و بهره آن را تأدیه نماید؛ و مبلغ پرداخت شده توسط او، کافی برای همه موارد فوق الاشاره نباشد؛ دراینصورت ابتدا هزینه‌های تأدیه، سپس اصل دین، و درنهایت بهره آن، از وجه مزبور کسر و محاسبه خواهد شد.

مفاد این ماده، ترجمه ماده ۱۲۴۸ قانون مدنی فرانسه است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ممکن است طرفین، توافق نمایند که هزینه‌های اجرای تعهد، با اشتراک هر دوی آنها تأدیه گردد؛ ولی اگر در این باره، توافقی بین آنان صورت نپذیرفته باشد؛ دراینصورت مدیون باید مخارج مزبور را، تأمین کند؛ زیرا او است که باید موضوع دین را، به طلبکار تسلیم نماید. و تحویل موضوع تعهد به متعهدٌله، از وظایف متعهد به‌شمار آمده؛ و طرف مقابل، تکلیفی ندارد تا برای وصول طلب خود، هزینه‌هایی را به دوش بکشد؛ لذا مدیون، مکلف به تأدیه هرگونه مخارج، جهت برائت ذمه خود است.

مبنای وضع این ماده، لزوم پایبندی متعهد، نسبت به لوازم و تبعات تعهد است.

هزینه‌های ادای دین بر عهده مدیون است؛ زیرا مخارج مزبور، جهت حفظ منافع وی به عمل می‌آید؛ و نباید بر دوش دیگران گذارده شود.

منطق حقوقی، مقتضی وضع مفاد این ماده است.

اگر طرفین، نسبت به تأدیه هزینه‌های اجرای تعهد، توافقی ننموده باشند؛ عرف تعیین می‌نماید که کدام یک از آن دو، باید مخارج مزبور را تأمین کند.

مخارج تأدیه، به‌عهدهٔ مدیون است؛ مگر اینکه طرفین، پیش از عقد یا بعد از آن، به نحو دیگری توافق نمایند.

مقالات مرتبط

شرط سقوط حق در قرارداد بیمه