ماده ۱۲۲۵ قانون مدنی

ماده ۱۲۲۵ قانون مدنی: همین که حکم جنون یا عدم رشد یک نفر صادر و به توسط محکمهٔ شرع برای او قیم معین گردید مدعی‌العموم می‌تواند حجر آن را اعلان نماید. انتشار حجر هر کسی که نظر به وضعیت دارایی او ممکن است طرف معاملات بالنبسه عمده واقع گردد الزامی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

به حجری که تحقق آن، منوط به صدور حکم دادگاه باشد؛ حجر به حکم گویند.

حکم دادگاه به تحقق حجر، به سبب وجود یکی از موجبات حجر در شخص را، حکم حجر گویند.

به شخص غیررشید، که هنوز حکم حجر او، صادر نگردیده باشد؛ سفیه مهمل گویند.

به حکم ابداء، حکم اعلامی گویند.

به شخص غیررشید، که حکم حجر او صادر گردیده؛ سفیه محجور گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

دلیل وضع این ماده را، می‌توان نگرانی قانونگذار از معامله اشخاص جاهل به حجر مجنون یا سفیه با آنان دانست. لیکن در مواردی، اعلان حجر را اختیاری، در موارد مهمتر، الزامی دانسته‌است. و اعلان حجر در مواردی که محجور، از تمکن مالی، برخوردارنبوده؛ و چندان اهل معامله نیست؛ اختیاری می‌باشد. و مقصود قانونگذار از وضع این ماده را، می‌توان عبارت از آگاهی عموم جامعه از حجر شخص، و امتناع آنان از با معامله با محجور، و دوری از مشکلات ناشی از چنین قراردادهایی دانست.

سوابق فقهی

در فقه گفته شده که اعلام حجر سفیه به دیگران، مستحب است تا آنها، از معامله با سفیه، یا سپردن اموال خود به وی، دوری گزینند.

مذاکرات تصویب

یکی از نمایندگان مجلس، با توجه به اینکه ممکن است حکم حجر، اعلان گردد؛ بهتر است که قطعیت هم یافته باشد.

مقالات مرتبط

• حریم خصوصی کودکان اشخاص مشهور در بستر رسانه‌های نوین