ماده ۱۲۲۷ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
تا پیش از اصلاح '''ماده ۱۲۲۷ قانون مدنی'''، دفاتر اسناد رسمی نیز، با حصول شرایطی، به نیابت از محکمه، صالح برای صدور [[حکم حجر]] بودند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مشروح مذاکرات قانون مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=مرکز پژوهش‌های مجلس | تا پیش از اصلاح '''ماده ۱۲۲۷ قانون مدنی'''، دفاتر اسناد رسمی نیز، با حصول شرایطی، به نیابت از محکمه، صالح برای صدور [[حکم حجر]] بودند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مشروح مذاکرات قانون مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=226648|صفحه=|نام۱=احمدرضا|نام خانوادگی۱=نائینی|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۳۹
ماده ۱۲۲۷ قانون مدنی اصلاحی ۱۳۷۰/۸/۱۴: فقط کسی را محاکم و ادارات و دفاتر اسناد رسمی به قیمومت خواهند شناخت که نصب او مطابق قانون توسط دادگاه به عمل آمده باشد.
توضیح واژگان
به سمتی که قیم، بر عهده دارد؛ «قیمومت» گویند.[۱]
پیشینه
تا پیش از اصلاح ماده ۱۲۲۷ قانون مدنی، دفاتر اسناد رسمی نیز، با حصول شرایطی، به نیابت از محکمه، صالح برای صدور حکم حجر بودند.[۲]
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 339360
- ↑ احمدرضا نائینی. مشروح مذاکرات قانون مدنی. چاپ 1. مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 226648