ماده ۱۸۷ قانون مدنی

عقد ممکن است که نسبت به یک طرف لازم باشد و نسبت به طرف دیگر جایز.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان ماده ۱۸۷ قانون مدنی

از ویکی حقوق پرش به ناوبریپرش به جستجو جایز در اصطلاح، وصف عقدی است که در آن، طرفین بدون وجود حق رجوع یا حق فسخ، حق بر هم زدن قرارداد را دارد.

کلیات توضیحی تفسیری دکترین ماده ۱۸۷ قانون مدنی

از ویکی حقوق پرش به ناوبریپرش به جستجو ممکن است عقدی، نسبت به طرفین جایز باشد؛ مانند وکالت. برخی عقود هم، به یکی از طرفین جایز بوده؛ و نسبت به طرف دیگر لازم می باشد؛ نظیر کفالتو وکالت بلاعزل، که نسبت به یکی از طرفین لازم و نسبت به طرف دیگر جایز است.همچنین عقد رهن، نسبت به راهن لازم بوده؛ و نسبت به مرتهن جایز است. و یا بیعی که در آن، مشتری مغبون شده؛ و درنتیجه، اختیار فسخ معامله را داشته باشد.

سوابق فقهی

رهن، کفالت، نسبت به یکی از طرفین لازم بوده؛ و نسبت به طرف دیگر جایز هستند.