ماده ۹۹ قانون مدنی

ماده ۹۹ قانون مدنی: هیچ‌کس حق ندارد ناودان خود را به طرف ملک دیگری بگذارد یا آب باران از بام خود به بام یا ملک همسایه جاری کند یا برف بریزد مگر به اذن او.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

به از بین رفتن منع قانونی، توسط مقنن یا شخصی معین، به نفع اشخاصی معلوم یا نامشخص را، اذن گویند. و به موافقت مالک، جهت تصرف دیگری در مال او، اذن گویند.

کلیات توضیحی تفسیری دکترین

حق ارتفاق، به سه نوع ارضی، شخصی، و تیولی قابل تقسیم است.

اگر کسی، بدون اذن مالک، ناودان خود را، به طرف ملک دیگری بگذارد؛ یا آب باران از بام خود، به بام یا ملک همسایه جاری کند؛ یا برف بریزد؛ مرتکب تجاوز به حق غیر گردیده؛ و مسئول است.

اگر آب ناودان خانه شخصی، از زمان‌های گذشته، در حیاط خانه همسایه می‌ریخته‌است؛ و لازم، جایز یا غاصبانه بودن چنین حقی معلوم نباشد؛ باید حکم به صحت حق ارتفاق مزبور نمود.

هیچ‌کس حق ندارد ناودان خود را، به طرف ملک دیگری بگذارد؛ یا آب باران از بام خود، به بام یا ملک همسایه جاری کند؛ یا برف بریزد؛ مگر به اذن او؛ زیرا محدود نمودن مالکیت دیگران، جز با اذن آنها، امکانپذیر نیست.

مبنای این ماده، اصل «مالکیت هر ملک، محدّد مالکیت همسایه است»، می‌باشد.