ماده ۱۲۷۰ قانون مدنی: تفاوت میان نسخهها
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱۲۷۰ قانون مدنی''': اقرار برای حمل در صورتی مؤثر است که زنده متولد شود. | '''ماده ۱۲۷۰ قانون مدنی''': اقرار برای حمل در صورتی مؤثر است که زنده متولد شود. | ||
*{{زیتونی|مشاهده ماده قبلی}} | *{{زیتونی|[[ماده ۱۲۶۹ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|مشاهده ماده بعدی}} | *{{زیتونی|[[ماده ۱۲۷۱ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
از نظر عرف، به جنینی که در فرج مادر، مراحل رشد را سپری می کند؛ حمل گویند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روش های نوین تولید مثل انسانی از دیدگاه فقه و حقوق (مجموعه مقالات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3315336|صفحه=|نام۱=پژوهشگاه ابن سینا|نام خانوادگی۱=|چاپ=3}}</ref> | از نظر عرف، به جنینی که در فرج مادر، مراحل رشد را سپری می کند؛ حمل گویند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روش های نوین تولید مثل انسانی از دیدگاه فقه و حقوق (مجموعه مقالات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3315336|صفحه=|نام۱=پژوهشگاه ابن سینا|نام خانوادگی۱=|چاپ=3}}</ref> |
نسخهٔ ۱۰ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۷
ماده ۱۲۷۰ قانون مدنی: اقرار برای حمل در صورتی مؤثر است که زنده متولد شود.
توضیح واژگان
از نظر عرف، به جنینی که در فرج مادر، مراحل رشد را سپری می کند؛ حمل گویند. [۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مقرٌبه حق است. پس مقرٌله باید بتواند آن را تملک نماید. [۲] [۳] بنابراین مقرٌله باید موجود بوده؛ یعنی به دنیاآمده باشد. [۴] و اقرار به نفع شخصی که هنوز، نطفه او تشکیل نشده؛ صحیح نیست. [۵]
شرایط مربوط به مقرٌله، جزء ارکان اقرار نیست؛ بلکه شرط نفوذ آن است؛ بنابراین مقرٌ له باید موجود، معلوم، و دارای اهلیت باشد. [۶]
از نظر عرف، می توان کودکی آزمایشگاهی را، از لحظه ای که به رحم مادر، انتقال پیدا می کند؛ حمل محسوب نمود. [۷]
اگر از زمان اقرار به نفع حمل، تا وقتی که او متولد می گردد؛ مدتی بیش از حداکثر ایام بارداری سپری شده باشد؛ چنین اقراری باطل است. [۸]
اقرار به نفع حمل، درصورتیکه زنده متولد گردد؛ صحیح است؛ زیرا در مقرٌله، اهلیت استیفا شرط نیست. [۹]
سوابق فقهی
اقرار برای حمل، به شرطی مؤثر است که زنده متولد شود. دراینصورت مالکیت حمل، از لحظه تولد شروع گردیده؛ ولی پیش از ولادت نیز، مانع مالکیت دیگران می گردد. [۱۰]
اقرار برای حمل، صحیح است؛ خواه به صورت مطلق باشد؛ یا اینکه اقرار به ارث و وصیت صورت گیرد. [۱۱]
اگر شخصی اقرار نماید که به حمل، مبلغی را بدهکار است؛ چنین اقراری صحیح است؛ خواه مقر، سبب دین را بیان نموده؛ مثلاً به موجب ارث یا وصیت، چنین دینی به وجودآمده باشد؛ و خواه سبب آن را بیان ننموده باشد. [۱۲]
مذاکرات تصویب
یکی از نمایندگان مجلس، معتقد بود که چون معلوم است که شرط وراثت، زنده بودن وارث است؛ پس وضع این ماده زاید است؛ وزیر عدلیه در پاسخ به انتقاد وی، متذکر شد که حکم ماده، علاوه بر وراثت، موارد دیگری را هم در بر می گیرد. [۱۳]
مصادیق و نمونه ها
اگر شخصی اقرار نماید که به میت، مبلغی بدهکار بوده؛ و ورثه مقرٌله پنج تن باشند؛ که یکی از آنان، حمل است؛ دراینصورت اقرار، نسبت به چهار تن از ورثه، نافذ بوده؛ و نسبت به حمل، منوط است به زنده متولد شدن او. [۱۴]
اقرار زن به زوجیت دائمی مردی که به هنگام ازدواج با او، دارای چهار زوجه دیگر هم بوده است؛ اقرار به امری غیرممکن محسوب گردیده؛ و صحیح نیست. [۱۵]
اگر شخص، اقرار به ابوت کسی نماید که از او بزرگتر است؛ چنین اقراری صحیح نیست. [۱۶] و اگر علی 30 سال سن داشته؛ و اقرار نماید که حسین 20 ساله، فرزند او است؛ چنین اقراری صحیح نیست. [۱۷]
اقرار به ابوت مولود زنا، صحیح نیست. [۱۸]
منابع
- ↑ روش های نوین تولید مثل انسانی از دیدگاه فقه و حقوق (مجموعه مقالات). چاپ 3. سمت، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3315336
- ↑ سیدمصطفی محقق داماد. قواعد فقه (جلد سوم) بخش قضایی. چاپ 4. مرکز نشر علوم اسلامی، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2176684
- ↑ عباس کریمی. ادله اثبات دعوا. چاپ 3. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3399596
- ↑ عباس کریمی. ادله اثبات دعوا. چاپ 3. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3399596
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد ششم) (در ادله اثبات دعوا، اقرار، اسناد، شهادت، امارات، قسم، اصول عملیه). چاپ 7. کتابفروشی اسلامی، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 272672
- ↑ ناصر کاتوزیان. اثبات و دلیل اثبات (جلد اول) (قواعد عمومی اثبات- اقرار و سند). چاپ 6. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 264216
- ↑ مهدی شهیدی. اندیشه های حقوقی (مجموعه مقالات حقوقی). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 681948
- ↑ حسینقلی حسینی نژاد. ادله اثبات دعوی. چاپ 2. دانش نگار، 1381. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 196048
- ↑ سیدمصطفی محقق داماد. قواعد فقه (جلد سوم) بخش قضایی. چاپ 4. مرکز نشر علوم اسلامی، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2176704
- ↑ غلامرضا پیوندی. حقوق کودک. چاپ 1. سازمان انتشارات، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3832952
- ↑ یداله بازگیر. قانون مدنی در آینه آرای دیوانعالی کشور (ادله اثبات دعوا و احکام راجع به آنها). چاپ 2. فردوسی، 1383. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 589804
- ↑ سیدمصطفی محقق داماد. قواعد فقه (جلد سوم) بخش قضایی. چاپ 4. مرکز نشر علوم اسلامی، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2176704
- ↑ احمدرضا نائینی. مشروح مذاکرات قانون مدنی. چاپ 1. مرکز پژوهش های مجلس شورا ی اسلامی، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 223344
- ↑ عصمت حیدری. اقرار مکتوب در امور حقوقی. چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1793184
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 82752
- ↑ سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 213896
- ↑ سیدمحسن صدرزاده افشار. ادله اثبات دعوی در حقوق ایران. چاپ 4. مرکز نشر دانشگاهی، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 215656
- ↑ عصمت حیدری. اقرار مکتوب در امور حقوقی. چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1793248