ماده ۱۱۹۶ قانون مدنی

در روابط بین اقارب فقط اقارب نسبی در خط عمودی اعم از صعودی یا نزولی ملزم به انفاق یکدیگرند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

به تعهدی که نه به واسطه عقد، و یا به موجب اعمال انسان، بر او تحمیل گردیده؛ بلکه به حکم قانون و بنابر مصلحتی، بر ذمه شخص قرار می گیرد؛ تعهد قانونی گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

طفل متمول، ملزم به پرداخت نفقه ابوین فقیر خود است. در این رابطه، عامل نفسانی وجودندارد.

پرداخت نفقه، به اقاربی که در خط اطراف قرار دارند؛ تعهد طبیعی محسوب گردیده؛ و برخلاف هبه، قابل رجوع نیست. و اقاربی که در خط اطراف قرار دارند؛ ملزم انفاق یکدیگر نیستند.

شخص کافر، استحقاق نفقه را دارد؛ مگراینکه مرتد باشد.

شخصی که می تواند با قرض گرفتن، امورات خود را بگذراند؛ همچنان واجب النفقه محسوب می گردد.

سوابق فقهی

با حصول شرایطی، ابوین و فرزندان، مکلف به انفاق یکدیگر هستند.

انفاق پدر و مادر، هر چه بالا روند؛ و انفاق اولاد، هر چه پایین روند؛ با حصول شرایطی واجب است؛ خواه مذکر باشند یا مؤنث، بالغ باشند یا نابالغ، مسلم باشند یا کافر. انفاق اقاربی که در خط اطراف قرار دارند؛ واجب نبوده؛ و مستحب است؛ به خصوص اگر آنها وارث منفق باشند.

اسباب انفاق، زوجیت است و قرابت بعضیه. منظور از قرابت بعضی، این است که یکی از منفق و یا مستحق نفقه، جزئی از یکدیگر باشند؛ مانند فرزند که جزئی از پدر است.

رویه های قضایی

به موجب دادنامه شماره 21 مورخه 15/4/1372 شعبه 19 دیوان عالی کشور، با وجود پدر برای فرزند، و موافقت وی جهت پرداخت نفقه، دعوی نفقه علیه پدربزرگ مسموع نیست.