ماده ۱۱۹۸ قانون مدنی

ماده ۱۱۹۸ قانون مدنی: کسی ملزم به انفاق است که متمکن از دادن نفقه باشد یعنی بتواند نفقه بدهد بدون این که از این حیث در وضع معیشت خود دچار مضیقه گردد. برای تشخیص تمکن باید کلیه‌ی تعهدات و وضع زندگانی شخصی او در جامعه در نظر گرفته شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

به تعهدی که نه به واسطه عقد، و یا به موجب اعمال انسان، بر او تحمیل گردیده؛ بلکه به حکم قانون و بنابر مصلحتی، بر ذمه شخص قرار می گیرد؛ تعهد قانونی گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

طفل متمول، ملزم به پرداخت نفقه ابوین فقیر خود است. در این رابطه، عامل نفسانی وجودندارد.

عرف دادرسی، تعیین می کند که آیا منفق، با وجود تأمین هزینه زندگی و پرداخت دیون خویش، توانایی انفاق اقارب را، دارد یا نه؟ که در این باره، رعایت انصاف در تشخیص هزینه های ضروری از غیر ضروری، حسب عرف مکان و زمان، لازم است.

تمکن مالی شوهر، در پرداخت نفقه زوج، ملاک نیست.

نفقه اقارب، درصورتی واجب است که منفق، پس از کسر هزینه های خود و نفقه زوجه، توانایی انفاق غیر را نیز، داشته باشد.

مستندات فقهی

بنابر اتفاق نظر فقها، نفقه اقارب، درصورتی واجب است که منفق، پس از کسر هزینه های خود و نفقه زوجه، توانایی انفاق غیر را نیز، داشته باشد.

سوابق فقهی

در استحقاق نفقه اقارب، توانایی منفق، برای تأمین طعام همان روز و شب خود و زوجه اش، شرط است. و نفقه اقارب، درصورتی واجب است که منفق، پس از کسر هزینه های خود و نفقه زوجه، توانایی انفاق غیر را نیز، داشته باشد. و نفقه اقارب، درصورتی واجب است که منفق، پس از کسر هزینه های خوراک خود و نفقه زوجه، توانایی انفاق غیر را نیز، داشته باشد.