ماده ۲۳۵ قانون مدنی

ماده ۲۳۵ قانون مدنی: هر گاه شرطی که در ضمن عقد شده‌است، شرط صفت باشد و معلوم شود آن صفت موجود نیست کسی که شرط به نفع او شده‌است خیار فسخ خواهد داشت.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

صفت در لغت، یعنی وصف، بیان حال، و چگونگی.

فسخ، حقی است که شخص به موجب آن، می‌تواند از حق قانونی یا قراردادی خود، استفاده نموده؛ و عقدی را برهم زند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اگر شرط صفت، فعل یا نتیجه، نامقدور باشد؛ دراینصورت شرط مزبور باطل است.

درصورتی که زوج با بستن لوله‌های تولید اسپرم، موجبات باروری را، از خود سلب می‌نماید؛ زوجه ممکن است با حصول شرایط لازم، بتواند با استناد به خیار تدلیس، یا خیار تخلف از شرط بنایی، مبادرت به فسخ نکاح نماید.

به عقیده یکی از حقوقدانان، با استناد به قاعده لاضرر، لنگی زوجه، از موجبات فسخ نکاح توسط زوج است.

مقدار و کمیت، که به عنوان وصف کالا، درنظرگرفته می‌شوند؛ ممکن است دارای اجزایی باشند؛ که در برابر اجزای عوض قرار می‌گیرند.

حق فسخ، مختص معاملاتی است که در آن، موضوع قرارداد عین معین باشد؛ درغیراینصورت جبران زیان ناروا، از طرق دیگری هم امکانپذیر است.

اگر در مورد مبیعی که عین معین است؛ وصف مخصوصی ذکر شده باشد؛ و به هنگام عقد، معلوم گردد آن شیئ، فاقد وصف موردنظر بوده؛ و ایجاد آن وصف در همان موقع، امکانپذیر نباشد؛ دراینصورت خریدار، حق فسخ معامله را خواهد داشت. لاضرر را، مبنای چنین حق فسخی دانسته‌اند.

مقالات مرتبط

• تأثیر ابطال گواهی اختراع در قراردادهای جذب فناوری
• مبانی اصل حسن نیّت و رفتار منصفانه در قراردادها
• برهم خوردن تعادل اقتصادی قرارداد و پیش‌بینی شرط هاردشیپ در قراردادهای بین‌المللی