ماده ۴۷۲ قانون مدنی

ماده ۴۷۲ قانون مدنی: عین مستأجره باید معین باشد و اجاره عین مجهول یا مردد باطل است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

معین بودن یا مشخص بودن مورد عقد، یعنی اینکه موضوع معامله، مردد بین دو یا چند چیز نباشد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اجاره مال کلی را، نباید نامعین محسوب نمود. زیرا دراینگونه موارد، تعیین فرد خارجی موضوع معامله، با مؤجر است.

با توجه به اینکه علم به موضوع قرارداد، از عناصر عمومی عقود نمی باشد؛ لذا باید بین عقود مغابنه، مسامحه، و مخاطره قائل به تفکیک گردید. چراکه غرر، در عقود مغابنه قابل تصور است؛ نه در عقود مخاطره.

اگر مورد معامله کلی باشد؛ تعیین کمیت، جنس و اوصاف اساسی کالا، کافی بوده؛ و وصف مرغوبیت آن، می تواند مبهم باشد؛ که در اینصورت، انتخاب با متعهد است؛ به شرط آنکه انتخاب او معیوب نباشد.

نیازی نیست که همه ویژگی های مبهم، و جزئی مورد معامله، در قرارداد ذکر گردد؛ زیرا دراینصورت همیشه، بهانه ای برای ابطال عقد وجود خواهد داشت.

سوابق فقهی

منفعت مورد اجاره، با رؤیت، و یا توصیف کامل، به نحوی که با شئونات اجاره سازگار بوده؛ و از نظر عقلا، تسامحی صورت نپذیرفته باشد؛ معلوم می گردد.

مصادیق و نمونه ها

اجاره خانه ای مشخص را، می توان اجاره عین معین محسوب نموده؛ و یک دستگاه اتوبوس را، که با لحاظ نمودن ویژگی های مورد توافق طرفین، جهت مسافرت یک روزه، اجاره داده می شود؛ کلی است.