ماده ۵۰۷ قانون مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۵۰۷ قانون مدنی: در اجارهٔ حیوان، تعیین منفعت، یا به تعیین مدت اجاره است یا به بیان مسافت و محلی که راکب یا محمول باید به آن جا حمل شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مورد اجاره، باید به نحوی تعیین گردد؛ که رفع جهل و غرر نماید؛ بنابراین، یا باید مورد اجاره، برای مدتی معین، موضوع عقد قرار گیرد. مانند اجاره اسب، با تعیین مبدأ، و برای مدت ۲۰ روز. یا اینکه با تعیین مسافت، از مکانی معین به مکان معین دیگر، از عین مستأجره رفع غرر شود. و اگر هم مدت و هم مسافت مجهول باشند؛ بی تردید اجاره باطل است. و اگر گاوی را، برای شیار زمین مزروعی اجاره دهند؛ باید مقدار زمین، از حیث جریب یا هکتار معلوم باشد. و نوع زمین هم، از حیث سستی، سختی، خاکی، ریگی و سنگستان بودن، با رؤیت یا وصف مشخص شود.[۱]

سوابق فقهی

سوابق فقهی

در اجاره حیوان، تعیین منفعت، از طریق زمان و مسافت صورت می‌پذیرد.[۲]

منابع

  1. سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد اول). چاپ 3. گنج دانش، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 237416
  2. آیت اله سیدمحمد موسوی بجنوردی. قواعد فقهیه (جلد دوم). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 371388