ماده ۷۲۸ قانون مدنی

ماده ۷۲۸ قانون مدنی: در صحت حواله، ملائت محال‌علیه شرط نیست.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«ملیء» در لغت، بر وزن فعیل و به معنای توانگر، مالدار و متمکن است، و در اصطلاح حقوقی، وضعیت فردی است که قادر به پرداخت دیون خویش است. ملائت، متضاد مفهوم اعسار و تهی دستی می‌باشد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

عقد حواله از عقود مسامحه ای است پس علم به ملائت محال علیه شرط صحت عقد نیست، اما اگر در حین عقد، محرز باشد که محال علیه، ملیء نیست، حواله باطل است، البته چنانچه محتال از اعسار محال علیه آگاهی داشته باشد در این صورت حواله موجب انتقال ذمه به ذمه می‌شود و محیل بری الذمه خواهد شد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

در صورت ملائت محال علیه، بر محتال قبول حواله لازم نیست بلکه مستحب است حواله را بپذیرد. عده ای معتقدند که اگر معلوم شود که محال علیه، معسر بوده‌است، محتال می‌تواند حواله را فسخ کند.

مقالات مرتبط

• ماهیت و اثر شرط وفای به عهد هنگام توانایی در قراردادها